172. Sed ea jam pertinent ad applicationem ad Physicam, quæ quidem hic innui
tantummodo, ut pateret, quam multa notatu dignissima considerari ibi possent, & quanta
sit hujusce campi fœcunditas, in quo combinationes possibiles, & possibiles formæ sunt
sane infinities infinitæ, quarum, quæ ab humana mente perspici utcunque possunt, ita
sunt paucæ respectu totius, ut haberi possint pro mero nihilo, quas tamen omnes unico
intuitu præsentes vidit, qui Mundum condidit, DEUS. Nos in iis, quæ consequentur,
simpliciora tantummodo quædam plerumque consectabimur, quæ nos ducant ad
phænomena iis conformia, quæ in Natura nobis pervia intuemur, & interea
progrediemur ad areas arcubus respondentes.
173. Aream curvæ propositæ cuicunque, utcunque exiguo, axis segmento respondentem
posse esse utcunque magnam, & aream respondentem cuicunque, utcunque magno,
[80]
posse esse utcunque parvam, facile patet. Sit
in fig. 15, MQ segmentum axis utcunque
parvum, vel magnum; ac detur area utcunque
magna, vel parva. Ea applicata ad MQ
exhibebit quandam altitudinem MN ita, ut,
ducta NR parallela MQ, sit MNRQ æqualis
areæ datæ, adeoque assumpta QS dupla QR,
area trianguli MSQ erit itidem æqualis areæ
datæ. Jam vero pro secundo casu satis patet,
posse curvam transire infra rectam NR, uti
transit XZ, cujus area idcirco esset minor,
quam area MNRQ; nam esset ejus pars. Quin
immo licet ordinata QV sit utcunque magna;
facile patet, posse arcum M
a
V ita accedere ad
rectas MQ, QV; ut area inclusa iis rectis, &
ipsa curva, minuatur infra quoscunque
determinatos limites. Potest enim jacere totus
Omissis
sublimioribus,
progressus ad
areas.
Cuicunque axis
segmento posse
aream respondere
utcunque magnam
vel parvam: partis
secundæ
demonstratio-
