Page 26 - Antonius Xderich: Metaphysica

256

Hrkać,

S., Metaphysicap.

AntoniiX~erich,

Prilozi

53-54

(2001). str. 231-285

intrinseeus non addit distinctam entitatem rei modifieatae; hine entis con–

traetio per finitatem et infinitatem non est per realitates a parte rei repertas,

sed potius est per intellectum faeta, et a posteriori cum fundamento in re,

sicque abstractio entis per finitatem et infinitatem non fit per modum com–

positionis et additionis, quia modus nullam addit realitatem, sed fit per solam

explieationem maioremque expressionem, quatenus conceptum illius realita–

tis magis explieant, et reddunt ex confuso distinctum. Ratio seeundae partis

est, quia ens determinatur ad substantiam et accidens per perseitatem et in–

alleitatem; sed perseitas est differentia constitutiva substantiae, et inalleitas

est differentia accidentalis, ut dictum est in 'Logica'; ergo, ens ad substan–

tiam et aeeidens contrahitur per differentias.

Inferesprimo:

Ens transcendentaliter sumptum respectu Dei et ereaturae

non importat rationem generis, proinde Deum non esse sub genere. Ratio

est, quia non contrahitur ad Deum et creaturas per differentias, sed modos.

Deinde id quod habet rationem generis debet dicere perfectam realitatem ex

natura rei perfecte praecisam et sic vere ex natura rei indifferentem et

COll–

trahibilem, atque in potentia ad eonstituendam compositionem metaphysi–

cam; alias daretur in Deo vera compositio metaphysica;

ergo,

ens transcen–

dentaliter etc.

Inferes seCllndo:

Nullum esse inconveniens in hoc, quod ens reale finitum

dicatur 'genus' respectu substantiae et accidentis. Hoc aptius probari non po–

test quam oecurrendo fundamentis contrariae sententiae. Aliqui enim dicunt

ens non esse genus respectu substantiae et accidentis, quia non est univocum,

sed analogum respeetu illorum; sed nos contrarium supra ostendimus. Alii

dieunt non esse genus respectu substantiae et accidentis, quia non dicit per–

fectam realitatem ex natura rei praecisam. Sed negatur assumptum, nam

quod in creatura detur perfeeta realitas entis finiti contrahibilis per veram

differentiam et quod hae realitates ex natura rei distinguantur compositio–

nemque metaphysieam constituant, nullum est inconveniens. Alii dieunt non

esse genus respeetu substantiae et accidentis propter suam transcendentiam,

et sic universaliter negant praedictum transcendens posse esse genus re–

speetu suorum inferiorum. Sed

Responsio:

Et ens ut commune Deo et creaturae non fit genus propter

rationem datam, tamen ens finitum est genus, et dicit perfectam realitatem

ex natura rei contrahibilem. Sicut esto substantia ut sic non habeat rationem

generis, tamen substantia finita est vere genus, per veras differentias cor–

poreitatis et incorporeitatis eontrahibilis. Ex quo sequitur accidens pariter

esse genus respectu genera praedicamentorum. Sed contra

Dices:

Ex Aristotele et Scoto: Praedicamenta sunt genera superiora; sed

genera superiora nullum genus posunt supra se habere;

ergo,

aceidens nequit

esse etc. Atqui si ens finitum et accidens ut sic essent genus, haberent prae-