Page 20 - Antonius Xderich: Metaphysica

250

Hrkać,

S., Metaphyslca

p.

AntoniiXderich, Prilozi

53-54

(200l), str. 231-285

animalis. Quod autem animal et aliae naturae praedicamentales dicant reali–

tatem ex natura rei praecisam a peculiaribus rationibus inferiorum, non au–

tem dicat ens. Ratio huius est quia species et individua omnino non sunt

primo diversa sed aliquid idem entia, id est in aliquo reali convenientia; at

vero Deus et creatura sunt primo diversa, quae prima diversitas nequit stare

cum convenientia seu realitate ex natura rei, et possit stare cum convenientia

in conceptu. Deinde animalitas (idem de aliis gradibus praedicamentalibus

superioribus) non exigit determinate esse hominis, seu non repugnat ei esse

hruti; at vero quaelibet realitas ex natura rei Deo competens, exigit esse a se,

exigit esse infinitum, independens, imparticipatum etc, ita ut ipsi esse repug–

net finitum; et similiter nulla realitas ex natura rei invenitur in creatura, quae

non exigat determinate esse ab alio esse dependens etc, ut in rationibus pro

conclusione nostra exposuimus.

Objicies tertio:

Deus non est ex eo Deus, quia est ens;

ergo,

ratio entis et deitatis distin–

gunt ex natura rei.

Confirmatur:

Potest inveniri ratio entis in eo in quo non est ratio deitatis,

scilicet in creatura.

Respondeo: nego a:

loquendo de eo quod est a parte rei. Eo enim omnino

Deus est ens a parte rei quo est substantia a parte rei, quia eadem realitas

correspondet conceptui entis et Dei a parte rei. Si vero sit sermo de eo, quod

contigit ex parte intellectus eoncipientis inadaequate sic verum est antece–

dens, sed nihil contra nos. Ad consequentiam

distinguo a:

Potest inveniri ra–

tio entis finiti in eo, in quo non est ratio Dei, concedo a; infiniti,

nego a;

nec

iterum dicas, ens praescindere a ratione finiti et infiniti; siquidem hoc ipsum

est, de quo controvertimus et iam supra demonstravimus rationem entis in

Deo in quacumque abstractione sumptam, non passe praescindere a ratione

infiniti sicut etiam rationem entis in creatura non passe praescindere a rati–

one finitatis. Implicat enim in creatura aliqua realitas quae non esset finita

participata et dependens sicut implicat realitas in Deo, quae non esset intrin–

seee infinita, independens et inparticipata. Haec ratio bene impressa maxi–

mam adfert conclusioni nostrae probabilitatem proindeque bene notanda.

Dices:

Coneeptus entis pauciora dicit quam conceptus inferiorum, quia

eonceptus entis solum dicit gradum essendi, coneeptus vero inferiorum dicit

determinatum modum essendi a se, vel ab alio;

ergo,

nulla responsia.

Respon–

deo: distingtto a.

Ex vi intellectus praescindentis et inadaequate concipientis,

concedo a;

ex natura rei,

nego a,

et

conclusionem.

Instabis:

Ergo praedicatio entis de Deo et creatura erit identica seu eius–

dem rationis de se ipsa.