Page 14 - Antonius Xderich: Metaphysica

244

Hrkać,

S., Metaphysica p. Antonii Xderich, Prilozi

53-54

(2001), str. 231-285

Probatur a:

Illa inclusio nequit intelligi ita ut ens coniunctive significet

omnia inferiora, scilicet Deum et creaturas, ut aIiqui dieunt, neque potest in–

telligi ita, ut ens significet aliquod particulare, et caetera per attributionem

ad illud, scilicet Deum immediate, et creaturas per attributionem ad Deum;

ergo,

in conceptu entis etc.

Probatur a ad primam partem:

Quia ex hoc sequeretur, quod hae proposi–

tiones: Deus est ens, creatura etc essent falsa, haberent enim hunc sensum:

Deus est Deus et creatura, creatura est creatura et Deus; sed hoc est falsum;

ergo,

est illud, quod nullus concedit.

Probatur ad secundam partem:

Quia iterum haec propositio: Creatura est

ens - faceret hunc sensum: Creatura est Deus ad quem omnia attribuuntur;

nam hoc iuxta salam expiicationem,

li

lens' significaret; sed hoc non;

ergo,

ne–

que illud; neque denique illa propositio potest intelligi ita, ut ens disiunctive

significet Deum vel creaturam, substantiam vel accidens; nam signaret infe–

fiora hoc modo: tunc nomen lens' non esset impositum ad

significandam

ilIam

rationem unam conveniendi, quod nullus dicat. Praeterea hae rationes seu

propositiones essent falsae: Substantia est ens; accidens est ens, cum facerent

hunc sensurn: Substantia est substantia, vel accidens est accidens cum substan–

tia, quod est faIsum;

ergo,

nullatenus potest intelligi inclusio inferiorum ct per

consequens conceptus entis est perfecte praecisus a suis inferioribus.

Objicies primo:

Nihil praescinditur perfecte ab illo quod est de essentia illius; sed infe–

riora et eorum differentia sunt de essentia entis;

ergo,

non perfecte prae–

scinduntur.

Probatur minor:

Ens non contrahitur ad inferiora per aliquid quod est de

essentia eius; atqui contrahitur ad inferiara per differentias;

ergo,

ens non di–

cit conceptum perfecte praecisum etc.

Respondeo: nego minorem.

Sicut enim homo non est de essentia animalis;

neque differentia illius, ita neque Deus et creatura, substantia et accidens,

neque eorum differentia scilicet finitas et infinitas, perseitas et inaleitas sunt

de essentia entis; unde

nego minorem a.

Probatur:

Nam ens contrahitur per finitatem et infinitatem, perseitatem

et inaleitatem, quae sunt aliquid superadditum conceptui communi entis.

Sed dices

Contra:

Vel id, per quod contrahitur ens, sit ens, vel non ens. Si est

ens;

ergo,

de essentia entis, et consequenter ens non contrahitur per aliquid

illi superadditum; seu quod non sit de essentia eius, si non est ens;

ergo)

per

nihil contrahitur, quod non est dicendum. Conclusio patet, quia inter ens et

non ens non datur medium.

Respondeo:

Quod id per quod contrahitur ens sit

ens realiter et identice, quippe realiter identificatum cum ente, non tamen

est ens formaiiter, ita ut de suo conceptu formali sit ens, sicut similiter id, per