DISCUSSIONUM PERIPATETICARUM T. III, L. VI
264
elementorum solum ut illi hic tribuit, sed de mixtione omnis ge-
neris tractavit ac primo lapidum, quod ipse non fecit:
40
Primum
quidem, quod nunc aquam nominavimus, concretum, ut videmur, la-
pides et terram gigni videmus
. Ventorum deinde:
41
Solutum rursus
et discretum hoc ipsum, ventum et aerem
. Nubium:
42
Et rursus aerem
coeuntem et densatum, nubem et caliginem
. Grandinis postea et gla-
ciei:
43
Concretum vero ita id, quod super terram maxime passum, haec
grando, in terra vero crystallum. Quod vero minus ac semiconcretum
existens adhuc, id, quod super terram rursus, nix, in terra vero concre-
tum, ex rore genitum, pruina dicitur
.
Sed non omnia recenseam, quae in Timaeo sequuntur de
succorum speciebus. Vino, oleo, pice, gummi, melle, opo
xi
, liquo-
re, saxo, petra, nitro, sale nitro, auro, adamante, aere, saporibus,
odoribus, coloribus, vocibus est Plato philosophatus, sed quia
nominatim Aristoteles exprimit illum de ossibus ac carne non
tractasse, ut longe manifestius mendacium appareat, huc afferre
libet haec de osse:
44
Os vero constat hoc modo terram conterens
xii
40
πρῶτον μὲν͵ ὁ δὴ νῦν ὕδωρ ὠνομάκαμεν͵ πηγνύμενον ὡς
δοκοῦμεν λίθους καὶ γῆν γιγνόμενον [corr. ex γιγνομένων] ὁρῶμεν.
[PLATO, Ti. 49.b.7 – c.1]
41
τηκόμενον δ’ αὖ καὶ διακρινόμενον ταὐτὸν τοῦτο πνεῦμα καὶ
ἀέρα. [PLATO, Ti. 49.c.1 – 2]
42
καὶ πάλιν ἀέρα ξυνιόντα καὶ πυκνούμενον νέφος καὶ ὁμίχλην.
[PLATO, Ti. 49.c.4 – 5]
43
παγέν τε οὕτως [δ’ οὕτω] τὸ μὲν ὑπὲρ γῆς [γῆν] μάλιστα παθὸν
[corr. ex παθῶν] ταῦτα χάλαζα͵ τὸ δ΄ ἐπὶ γῆς κρύσταλλος͵ τὸ δὲ ἧττον,
ἡμιπαγές [corr. ex ἡμυπαγὲς] τε ὂν ἔτι͵ τὸ μὲν ὑπὲρ γῆς [γῆν] αὖ χιών͵
τὸ δ΄ ἐπὶ γῆς [ex γῆν] ξυμπαγὲν [corr. ex ξυπαγὲν] ἐκ δρόσου γενόμενον
πάχνη λέγεται. [PLATO, Ti. 59.e.2 – 5]
44
τὸ δ’ὀστοῦν συνίστησιν ὧδε. γῆν διαττήσας [διατρήσας] καθαρὰν
καὶ λείαν ἐφύρασε [ἀνεφύρασε] καὶ ἔδευσεν μυελῷ͵ καὶ μετὰ τοῦτο ἐς
πῦρ αὐτὸ ἐντίθησιν͵ μετ΄ ἐκεῖνο δὲ εἰς ὕδωρ βάπτει͵ πάλιν δ’ ἐς πῦρ͵
αὖθίς τε ἐς ὕδωρ· μεταφέρων δ΄ οὕτω [οὕτως] πολλάκις εἰς ἑκάτερον ὑπ΄
ἀμφοῖν {ἄτηκτον} ἀπηργάσατο [ἀπειργάσατο]. [PLATO, Ti. 73.e.1 – 5]
xi
To je vjerojatno grčka transliteracija.
xii
Kritičko izdanje ima oblik διαττήσας (od διαττάω = prosijati), a
Petrić donosi oblik διατρήσας (od διατρέω = razmrviti) i prevodi s
conte-
rens.
5
10
15
