DISCUSSIONUM PERIPATETICARUM T. III, L. IV
158
15
10
telligibili lineae sectione:
65
Quatenus alia eius parte
xiv
tunc sectionis
tamquam imaginibus utens anima quaerere cogitur ex hypothesibus,
non ad principium procedens, sed ad finem. Alia autem, ea quae ad
principium non suppositum, ex suppositione incedens et sine imagini-
bus circa illud ipsis formis, per ipsum methodum faciens
.
Deinde duplici huic analysi ab hypothesibus ad principium,
ab hypothesibus ad finem subdit:
66
Hypothesibus vero coactam
animam uti circa inquisitionem ipsius non ad principium incedens,
tamquam quae non possit supra hypotheses evadere, imaginibus vero
utentem ipsis, iis quae ab inferioribus assimilantur et illis ad illa ut
evidentibus tam opinatis et ordinatis
. Atque haec de mathematicis
analysibus.
Sed dialecticum docet hypothesibus non uti principiis no-
tis, sed ut vere hypothesibus, quae sibi inserviant, veluti gradus
ascensionis ad ipsum principium:
67
[322]
Alteram ergo addisce
sectionem intelligibilis dicentem quidem hoc, cuius ipse sermo attin-
65
ᾗ τὸ μὲν αὐτοῦ τοῖς τό τε μιμηθεῖσιν [τμηθεῖσιν] ὡς εἰκόσιν
χρωμένη ψυχὴ ζητεῖν ἀναγκάζεται ἐξ ὑποθέσεων͵ οὐκ ἐπ΄ ἀρχὴν
πορευομένη [πορευόμενον], ἀλλὰ ἐπὶ τελευτήν͵ τὸ δ΄ αὖ ἕτερον τὸ
ἐπ΄ ἀρχὴν ἀνυπόθετον ἐξ ὑποθέσεως ἰοῦσα καὶ ἄνευ τῶν περὶ ἐκεῖνο
εἰκόνων͵ αὐτοῖς εἴδεσι δι΄ αὐτῶν [αὐτὸν] τὴν μέθοδον ποιουμένη. [PLA-
TO, R. 510.b.4 – 9]
66
ὑποθέσεσι δ΄ ἀναγκαζομένην ψυχὴν [ἀναγκαζομένη ψυχὴ]
χρῆσθαι περὶ τὴν ζήτησιν αὐτοῦ͵ οὐκ ἐπ΄ ἀρχὴν ἰοῦσαν͵ ὡς οὐ
δυναμένην τῶν ὑποθέσεων ἀνωτέρω ἐκβαίνειν͵ εἰκόσι δὲ χρωμένην
αὐτοῖς τοῖς ὑπὸ τῶν κάτω ἀπεικασθεῖσιν, καὶ ἐκείνοις πρὸς ἐκεῖνα ὡς
ἐναργέσι δεδοξασμένοις τε καὶ τετιμημένοις [τεταγμένοις]. [PLATO, R.
511.a.3 – 8]
67
τὸ τοίνυν ἕτερον μάνθανε τμῆμα τοῦ νοητοῦ λέγοντά με
[μὲν} τοῦτο οὗ αὐτὸς ὁ λόγος ἅπτεται τῇ τοῦ διαλέγεσθαι δυνάμει͵
τὰς ὑποθέσεις ποιούμενος, οὐκ ἀρχὰς ἀλλὰ τῷ ὄντι ὑποθέσεις͵ οἷον
ἐπιβάσεις τε καὶ ὁρμάς͵ ἵνα μέχρι τοῦ ἀνυποθέτου, ἐπὶ τὴν τοῦ παντὸς
ἀρχὴν ἰών͵ ἁψάμενος αὐτῆς͵ πάλιν αὖ ἐχόμενος τῶν ἐκείνης [ἐκείνοις]
ἐχομένων͵ οὕτως ἐπὶ τελευτὴν καταβαίνῃ, αἰσθητῷπαντάπασιν οὐδενὶ
προσχρώμενος͵ ἀλλ΄ εἴδεσιν αὐτοῖς δι΄ αὐτῶν εἰς αὐτά͵ καὶ τελευτᾷ εἰς
εἴδη. [PLATO, R. 511.b.3 – c.2]
xiv
Corr. ex pars
5
