DISCUSSIONUM PERIPATETICARUM T. III, L. IV
148
5
igne
. Atque per haec postea:
47
Dii ergo, ut dixi, ita nobis tradiderunt
considerare et discere et docere nos ad invicem
. Sed in Politico clarius
etiam enucleat hanc ipsam unius divisionem:
48
Oportet, quando
quis ante multorum senserit communionem non desinere, antequam
in ipsa differentias viderit omnes quotcumque in speciebus positae
sunt. Rursus omnifarias dissimilitudines, quando in multitudinibus
conspectae fuerint, non esse possibile, etiamsi vix perspiciat, desistere,
antequam cuncta propria intra unam similitudinem cohercens, generis
alicuius essentia circumvallet
. Et in fine Phaedri:
49
Quomodo
xi
ante-
quam quis verum singulorum sciat, de quibus dicit vel scribit, per se
quidem omne id definire potens fiat, definiens vero rursus per species
usque ad indivisibile, dividere sciverit
.
Has autem actiones Dei opus esse in Timaeo asseruit:
50
[320]
Quod quidem Deus multa in unum contemperare et rursus ex uno in
multa dissolvere sufficiens, uti sciens simul et potens. Hominum vero
nullus neutrum horum sufficiens
. Attamen in Sophista philosophi
47
οἱ μὲν οὖν θεοὶ͵ ὅπερ εἶπον͵ οὕτως ἡμῖν παρέδοσαν σκοπεῖν καὶ
μανθάνειν καὶ διδάσκειν ἀλλήλους. [PLATO, Phlb. 16.e.3 – 4]
48
δέον͵ ὅτανμὲν τὴν τῶνπολλῶν τιςπρότεροναἴσθηται κοινωνίαν͵
μὴ προαφίστασθαι πρὶν ἂν ἐν αὐτῇ τὰς διαφορὰς ἴδῃ πάσας, ὁπόσαιπερ
[ὅσαιπερ] ἐν εἴδεσι κεῖνται͵ τὰς δὲ αὖ παντοδαπὰς ἀνομοιότητας͵ ὅταν
ἐν πλήθεσιν ὀφθῶσιν͵ μὴ δυνατὸν εἶναι δυσωπούμενον παύεσθαι πρὶν
ἂν σύμπαντα τὰ οἰκεῖα ἐντὸς μιᾶς ὁμοιότητος ἕρξας γένους τινὸς οὐσίᾳ
περιβάληται. PLATO, Plt. 285.a.7 – b.6]
49
<πῶς> πρὶν ἄν τις τό τε ἀληθὲς ἑκάστων εἰδῇ περὶ ὧν λέγει ἢ
γράφει͵ κατ΄ αὐτό τε πᾶν ὁρίζεσθαι δυνατὸς γένηται͵ ὁρισάμενός τε
πάλιν κατ΄ εἴδη μέχρι τοῦ ἀτμήτου τέμνειν ἐπιστηθῇ. [PLATO, Phdr.
277.b.5 – 8]
50
ὅτι θεὸς μὲν τὰ πολλὰ εἰς ἓν συγκεραννύναι καὶ πάλιν ἐξ ἑνὸς
εἰς πολλὰ διαλύειν ἱκανῶς [ἱκανὸς ὡς] ἐπιστάμενος ἅμα καὶ δυνατός͵
ἀνθρώπων δὲ οὐδεὶς οὐδέτερα τούτων ἱκανός. [PLATO, Ti. 68.d.4 – 7]
xi
{πῶς} zapravo pripada prethodnoj rečenici.Usp. PLATO, Phdr. 277.
b.4 Ἔδοξέ γε δή· πάλιν δὲ ὑπόμνησόν με πῶς.
10
15
