DISCUSSIONUM PERIPATETICARUM T. III, L. IV
122
5
autem hic dialogus sit, in Theaeteto explanavit de ipsa eius ac-
tione loquens:
3
Dianoestae
iii
,
hoc est: ratiocinari numquid, quod ego
quoque vocas. Theae. Quid vocas? Socr. Sermonem, quem ipsa ad se
ipsam anima peragit de iis qua considerat, ut nesciens tibi pronunciem,
hoc enim mihi apparet ratiocinans non aliud quam loqui, ipsa se ip-
sam interrogans et respondens et affirmans et non affirmans
. Dialogus
ergo rite animae interrogatione ac responsione constans nec non
affirmatione ac negatione dianoeae operatio est. Nomenque dia-
lecticae hoc
διαλέγεσθαι
, dissertioni dedit. Sic enim in Cratylo
docuit:
4
Eum vero qui interrogare et respondere sciat, aliud quid tu
vocas, quam dialecticum
. Reipublicae quoque 7. de dialectica multa
locutus ita concludit:
5
Legem sane feres ipsis hanc maxime discipli-
nam amplecti, ut interrogare atque respondere scientissime possint
.
Convenit Aristoteli in hoc cum praeceptore dialecticam in
interrogatione ac responsione versari initio primi Analytici, Dia-
lecticam propositionem ad aliarum propositionum, definitionem
diffinienti:
6
Dialectica vero interroganti quidem interrogatio contra-
dictionis
. [315] Id quoque Topica (si modo sua sunt) et primo li-
bro et 8. declarant et alibi passim legitur. Sed hoc erit hac in re
discrimen, quod Aristoteles dialecticum ad tria tantum alligat ac
velut vincit (utamur hisce Topicis pro Aristotelicis, neque enim
si, ut putamus nos, Eudemi sunt, longe ab Aristotelica traditio-
3
τὸ δὲ διανοεῖσθαι ἆρ΄ ὅπερ ἐγὼ καλεῖς; Θεαι. τί καλῶν; Σωκ.
λόγον ὃν αὐτὴ πρὸς αὑτὴν ἡ ψυχὴ διεξέρχεται περὶ ὧν ἂν σκοπῇ. ὥς γε
μὴ εἰδὼς σοὶ ἀποφαίνομαι. τοῦτο γάρ μοι ἰνδάλλεται διανοουμένη οὐκ
ἄλλο τι ἢ διαλέγεσθαι͵ αὐτὴ ἑαυτὴν ἐρωτῶσα καὶ ἀποκρινομένη͵ καὶ
φάσκουσα καὶ οὐ φάσκουσα. [PLATO, Tht. 189.e.2 – 190.a.2]
4
τὸν δ’ ἐρωτᾶν καὶ ἀποκρίνεσθαι ἐπιστάμενον ἄλλο τι σὺ καλεῖς ἢ
διαλεκτικόν; [PLATO, Cra. 390.c.10 – 11]
5
νομοθετήσεις δὴ αὐτοῖς ταύτης μάλιστα τῆς παιδείας
ἀντιλαμβάνεσθαι͵ ἐξ ἧς ἐρωτᾶν [ἐξἐρωτᾶν] {τε} καὶ ἀποκρίνεσθαι
ἐπιστημονέστατα οἷοί τ’ [οἷον τε] ἔσονται; [PLATO, R. 534.d.8 – 10]
6
Διαλεκτικὴ δὲ πυνθανομένῳ μὲν ἐρώτησις ἀντιφάσεως. [ARST.
A Pr. 24b.10 – 11]
iii
To je Petrićeva fonetska transliteracija u skladu s tadašnjim grčkim
izgovorom.
10
15
20
