DISCUSSIONUM PERIPATETICARUM T. III, L. III
84
5
ipsomet Aristotele teste. Sic attestante Simplicio commentario ad
hunc locum hisce verbis:
3
Dextrum enim et sursum et ante bonum
vocabant: sinistrum vero et deorsum et retro malum appellabant. Sicuti
ipsemet Aristoteles in collectione eorum, quae Pythagoreis placebant,
narravit
. Sex ergo coeli positiones noverant Pythagorei, id Aristo-
teles cognovit ac scriptis suis est attestatus, attamen sic eos accu-
sare libuit, quod de sex quatuor ommiterent, cur id, philosophus
veritatis amans, contra veritatem? Excusat eum Simplicius solita
excusatione, quod scilicet non dogmata ipsa, sed apparentiam in
eorum verbis redarguat. Huic excusationi libro praecedente est
a nobis occursum.
HARMONIA
Capite deinde 9. accusatur corporibus coelestibus harmonia
tributa, omnes interpretes excipiunt ea contra Pythagoreos dici,
inter quos etiam hic idem Simplicius attamen versus commenta-
rii finem inquit:
4
Vel nescio quos neque enim nominatim hic de Pytha-
goreis dicit
. Quare cum ii nomine non adducantur, nos quoque
hunc locum praeteribimus.
Est eodem libro capite 13. satis longa redargutio Pythago-
reorum de terrae atque antichthonos situ ac motu. Quam Sim-
plicius idem Aristotelis amator atque excusator perpetuus non
legitime ab Aristotele exceptam confitetur. Ait enim commenta-
rio 47:
5
Et sic sane ipse Pythagorea excepit, qui vero ingenue magis ab
3
τὸ γοῦν [γὰρ] δεξιὸν καὶ ἄνω καὶ ἔμπροσθεν {καὶ} ἀγαθὸν
ἐκάλουν͵ τὸ δὲ ἀριστερὸν καὶ κάτω καὶ ὄπισθεν {καὶ} κακὸν ἔλεγον
[προσηγόρευον]͵ ὡς αὐτὸς Ἀριστοτέλης [ὁ Ἀρ.] {ἱστόρησεν} ἐν τῇ
τῶν Πυθαγορείοις ἀρεσκόντων συναγωγῇ [ἐν τῇ συλλογῇ τῶν τοῖς
Πυθαγορείοις ἀρεσκόντων διηγήσατο]. [Petrićev tekst dosta različit.
Usp. SIMP. in Ph.7.386.20 – 23]
4
ἢ οὐκ οἶδα τίνας, οὐ [οὐ δὲ] γὰρ σαφῶς [διαῤῥήδην] τοῦτο
[ἐνταῦθα] περὶ τῶν Πυθαγορείων λέγει [φησί]. [SIMP. in Ph. 7.470.15
– 16]
5
καὶ οὕτω μὲν αὐτὸς τὰ τῶν Πυθαγορείων ἐξέλαβεν οἱ δὲ
γνησιώτερον αὐτῶν μετασχόντες. [SIMP. in Ph.7.512.9 – 10]
10
15
20
