DISCUSSIONUM PERIPATETICARUM T. II, L. VI
306
10
et
informe oportet subiectum esse.
Cap. autem 7. eiusdem
De ortu
libri
aliam addit: XIII.
25
Materia, qua materia, passibile.
Quae vero alia
naturalibus libris leguntur de materia, multa satis, nihil amplius
quam haec illi tribuunt, sed sunt horum vel repetitiones vel de-
clarationes. Libro autem
De
ente
seu
Philosophiae
5. cap. 3. ita eam
describit: XIIII.
26
Dico autem materiam, quae per se ipsam nec quid, nec
quantum, nec aliud quicquam dicitur eorum, quibus terminatur ens.
Ca-
pite autem 10.:
27
Materia vero ignota per se. Theologiae
quoque libro
4. capite 8.:
28
Sed quotcunque numero multa, materiam habent.
Haec igitur sunt omnia ab Aristotele materiae primae attri-
buta. Horum quae nam a veteribus sit mutuatus, in quibusque
cum eis consenserit [237] inspiciamus ac
iv
primum an cum prae-
ceptore Platone. Is in
Timaeo
de materia loquitur, suis quidem (ut
discipulus iste animadvertit) semipoeticis verbis, easdem tamen
sententias plerasque referentibus. Cum enim ait:
29
Quam nam ha-
bens potentiam ac naturam ipsum existimandum? Talemmaxime totius
esse generationis susceptaculum ipsam veluti nutricem.
Duo refert et
subiectum eam esse et generationis causam, quod etiam per haec
alia declarat:
30
Et de suscipiente omnia corpora natura.
Et per haec:
31
Suscipit vero semper omnia.
Et cum vocat
πανδεχές
omnisuspiciens
.
Et:
32
Sedem praebens omnibus, quae habent generationem.
Et in hac
potentia eam permanere docet in his:
33
Ex sua enim omnino non
25
ἡ δ΄ ὕλη ᾗ ὕλη παθητικόν. [ARIST. GC 324b.18]
26
λέγω δὲ ὕλην, ἣ καθ΄ αὑτὴν μήτε τὶ μήτε ποσὸν μήτ’ ἄλλο μηδὲν
λέγεται, οἷς ὥρισται τὸ ὄν. [ARIST. Metaph. 1029a.20–21]
27
ἡ δ΄ ὕλη ἄγνωστος καθ΄ αὑτήν. [ARIST. Metaph. 1036a.8–9]
28
ἀλλ΄ ὅσα ἀριθμῷ πολλά͵ ὕλην ἔχει. [ARIST. Metaph. 1074a.33–34]
29
τίνα οὖν ἔχον δύναμιν καὶ φύσιν αὐτὸ ὑποληπτέον; τοιάνδε
μάλιστα, πάσης εἶναι γενέσεως ὑποδοχὴν αὐτὴν [αὐτὸ] οἷον τιθήνην.
[PLATO Ti. 49a]
30
καὶ περὶ τῆς τὰ πάντα δεχομένης σώματα φύσεως. [PLATO Ti. 50b]
31
δέχεταί τε [δὲ] {γὰρ} ἀεὶ τὰ πάντα͵ [PLATO Ti. 50b]
32
ἕδραν δὲ παρέχον ὅσα ἔχει γένεσιν πᾶσιν͵ [PLATO Ti. 52b]
33
ἐκ γὰρ τῆς ἑαυτῆς [αὐτῆς] τὸ παράπαν οὐκ ἐξίσταται δυνάμεως
[PLATO Ti
.
50b]
iv
corr. ex inspiciamus. Ac
5
15
20
