DISCUSSIONUM PERIPATETICARUM T. II, L. VI
304
ria.
Deinde: VII.
14
Sicut ergo femina marem et turpe pulchrum.
Non
esse tamen per se feminam et turpem, sed per accidens subnec-
tit:
15
Praeter quam quod non per se turpe sed per accidens nec femina
sed per accidens.
Quod etiam sit aeterna: VIII.
16
Sed incorruptibi-
lem et ingenitam
iii
necesse est ipsam esse.
Eam postea definitione
comprehendit:
17
Dico enim materiam primum subiectum unicuique
ex quo sit aliquid inexistens, non secundum accidens. 2. vero libri cap.
3.: IX.
18
Formam enim non habet materia.
Libro 4. cap. 9: X.
19
Nos
autem dicimus ex suppositis quod est materia una contrariorum, calidi
et frigidi et aliarum naturalium contrarietatum.
Et statim: XI.
20
Et ex
potentia ente, actu ens sit.
1.
De
ortu
cap. 3.:
21
Clarum quod est po-
tentia quaedam substantia, actu autem non, ex qua generatio erit.
Et:
XII:
22
Et non separabilis materia.
Quod et cap. 5. Et libri 2. cap. 3. la-
tius declarat, quo 5. habet etiam haec verba:
23
Illud enim cuius haec
sunt extrema, materia, quam nunquam sine passione possibile est esse
nec sine forma.
Et quae eodem capite plura in hanc sententiam; cui
oppositum videtur fuisse capite ultimo 1.
De
elementis
:
24
Informe
14
ὥσπερ οὖν θῆλυ ἄῤῥενος καὶ αἰσχρὸν καλοῦ· [ARIST. Ph. 192a.22–23]
15
πλὴν οὐ καθ΄ αὑτὸ αἰσχρόν͵ ἀλλὰ κατὰ συμβεβηκός͵ οὐτὲ θῆλυ͵
ἀλλὰ κατὰ συμβεβηκός. [ARIST. Ph. 192a.23–25]
16
ἀλλ΄ ἄφθαρτον καὶ ἀγένητον ἀνάγκη αὐτὴν εἶναι. [ARIST
.
Ph.
192a.28–29]
17
λέγω γὰρ ὕλην τὸ πρῶτον ὑποκείμενον ἑκάστῳ [ἑκάστου]͵ ἐξ οὗ
γίγνεταί τι ἐνυπάρχοντος μὴ κατὰ συμβεβηκός· [ARIST. Ph. 192a.31–32]
18
εἶδος γὰρ οὐκ ἔχει ἡ ὕλη. [ARIST. Ph. 207a.26]
19
ἡμεῖς δὲ λέγομεν ἐκ τῶν ὑποκειμένων, ὅτι ἐστὶν ὕλη μία
τῶν ἐναντίων͵ θερμοῦ καὶ ψυχροῦ, καὶ τῶν ἄλλων {τῶν} φυσικῶν
ἐναντιώσεων͵ [ARIST. Ph. 217a.21–23]
20
καὶ ἐκ δυνάμει ὄντος ἐνεργείᾳ ὂν γίνεσθαι͵ [ARIST. Ph. 217a.23–24]
21
δῆλον ὡς ἔσται [ἐστὶ] δυνάμει τις οὐσία͵ ἐντελεχείᾳ δ΄ οὔ. ἐξ ἧς ἡ
γένεσις ἔσται [ARIST. GC 317b.23–24]
22
καὶ οὐ χωριστὴ μὲν ἡ ὕλη͵ [ARIST. Ph. 217a.24]
23
ἐκεῖνο δὲ οὗ ταῦτα ἔσχατα ἡ ὕλη͵ ἣν οὐδέποτε ἄνευ πάθους
οἷόντε εἶναι, οὐδ΄ ἄνευ μορφῆς. [ARIST. GC 320b.16–17]
24
ἀειδὲς καὶ ἄμορφον δεῖ τὸ ὑποκείμενον εἶναι. [ARIST. Cael. 306b.17]
iii
corr. ex ingenitum
10
15
5
