DISCUSSIONUM PERIPATETICARUM T. II, L. VII
468
species alia bonorum, quae et per se ipsa est expetenda et ob aliud.
Quae
singillatim declarando prius illud genus felicitatem ipsam esse
docet et quae sequuntur pulcherrimum sunt totius
Nicomachiae
et
peripateticae ethices fundamentum. Quod vero
Nicomachia
aiunt
τὴν εὐδαιμονίαν τὸ ἄριστον εἶναι
,
felicitatem optimum esse
160
inde pendet, quod per se ipsam solum, non per aliud expeten-
dam esse Archytas docuerat et Hippodamus eandem senten-
tiam aliis verbis comprehenderat:
161
Felicitas enim perfectio est vi-
tae humanae.
Et Euryphamus quoque:
162
Felicitas enim perfectio et
complementum est humanorum bonorum.
xix
Et quod
Nicomachia
:
163
Humanum bonum animae operatio fit secundum virtutem,
Hippoda-
mus ita dixerat:
164
Vita humana coagmentatio operationum, felicitas
autem perficit actiones
. Et quod illa addant:
165
Adhuc in vita per-
fecta
, Euryphamus:
166
Perfectus vero secundum vitam, quando felix
evadit. Nicomachia
:
167
Singula vero bene secundum propriam virtu-
tem efficiuntur,
Euryphamus:
168
Cuiuscunque enim virtus summi-
tas et perfectio est cuiuscunque naturae
. Et Hippodamus:
169
Virtus
160
{ἦν δὲ καὶ} ἡ [τὴν] εὐδαιμονία [εὐδαιμονίαν] τὸ ἄριστον <εἶναι>.
[ARIST. EE 1219a.34]
161
ἁ μὲν γὰρ εὐδαιμονία τελειότας ἐστὶ [ἐντὶ] βίω ἀνθρωπίνω. [HI-
PPOD. Fragm. 95.5–6]
162
ἁ γὰρ εὐδαιμονία τελῃότας [τελειότας] καὶ συμπλάρωσίς ἐστι
[ἐντὶ] τῶν ἀνθρωπίνων ἀγαθῶν. [EURYPH. Fragm. 87.6–7]
163
τὸ ἀνθρώπινον ἀγαθὸν ψυχῆς ἐνέργεια γίνεται κατ΄ ἀρετήν.
[ARIST. EN 1098a.16–17]
164
ὁ δὲ βίος ὁ ἀνθρώπινος σύσταμα τῶν πραξίων [πραξέων]͵ ἁ δ΄
εὐδαιμονία {ἁ} συμπεραίνουσα τὰς πράξιας [πράξεις]. [HIPPOD. Fra-
gm. 95.6–7]
165
ἔτι δ΄ ἐν βίῳ τελείῳ. [ARIST. EN 1098a.18]
166
τέλειος δὲ κατὰ τὸν βίον͵ αἴκα εὐδαίμων γίνηται. [EURYPH.
Fragm. 87.5]
167
ἕκαστον δ΄ εὖ κατὰ τὴν οἰκείαν ἀρετὴν ἀποτελεῖται. [ARIST. EN
1098a.15]
168
ἁ γὰρ ἑκάστω ἀρετὰ ἀκρότας καὶ τελῃότας [τελειότας] ἐστὶ
[ἐντὶ] τᾶς ἑκάστω φύσιος. [EURYPH. Fragm. 87.1–2]
169
ἁ γὰρ ἀρετὰ τᾶς ἑκάστου [ἑκάστω] φύσιος καὶ ἀκρότας καὶ
τελειότας ἐστίν [ἐντί]. [HIPPOD. Fragm. 95.1–2]
xix
corr. ex honorum
5
10
15
