DISCUSSIONUM PERIPATETICARUM T. II, L. VII
458
scribit, ita Plato
Reip
. 5 et
Legum
7. easdem vult esse et multa alia
in eandem sententiam. De educatione vero puerorum, quae ca-
pite 17. tradit, ad animum spectare in sermone et fabulis, prorsus
Platonica sunt:
138
Omnia enim haec
xvi
pervia oportet facere ad poste-
riores actiones, quare lusus plerosque esse oportet imitationes, eorum,
quae postea serio agenda sunt,
ait Aristoteles. Plato autem
Legum
.
1.:
Dico sane atque affirmo eum, qui ad quamvis rem bonus vir futurus
est eam ipsam rem a puero statim exercere oportere, tum iocando, tum
serio in iis singulis, quae rei illi competunt,
139
et quae in hanc senten-
tiam sequuntur, sed ex 3.
Reip
.:
140
An non sentis quod imitationes
si iam inde a pueris fiant, in mores ac naturam vertuntur et in corpore
et in vocibus et in animae cogitatione.
Quo loco haec etiam sunt:
141
Illiberalia vero nec facere nec potis esse imitari neque aliud quicquam
turpium, ne forte ex imitatione tales evadant.
Hunc locum Aristote-
les sic in suam rem vertit:
142
Rationi ergo est consonum arcere ab au-
ditionibus et spectaculis illiberalibus, maxime in ea aetate constitutos
(de pueris loquitur)
et omnino turpiloquium ex civitate, ut quid vis
aliud tale, oportet legum latorem exterminare, ex facilitate enim quidvis
138
πάντα γὰρ δεῖ τὰ τοιαῦτα προοδοποιεῖν πρὸς τὰς ὕστερον
διατριβάς, διὸ τὰς παιδιὰς [παιδείας] εἶναι δεῖ τὰς πολλὰς μιμήσεις τῶν
ὕστερον σπουδαζομένων. [ARIST. Pol. 1336a.32–34]
139
λέγω δή, καί φημι τὸν ὁτιοῦν ἀγαθὸν ἄνδρα μέλλοντα
ἔσεσθαι, τοῦτο αὐτὸ ἐκ παίδων εὐθὺς μελετᾶν δεῖν παίζοντα {τε} καὶ
σπουδάζοντα ἐν τοῖς τοῦ πράγματος ἑκάστοις προσήκουσιν. [PLATO
Lg. 643b]
140
ἢ οὐκ ᾔσθησαι ὅτι αἱ μιμήσεις͵ ἐὰν ἐκ νέων πόῤῥω διατελέσωσιν͵
εἰς ἔθη τε καὶ φύσιν καθίστανται καὶ κατὰ σῶμα καὶ φωνὰς καὶ κατὰ
τὴν διάνοιαν. [PLATO R. 395d]
141
τὰ δ’ ἀνελεύθερα μήτε ποιεῖν μήτε δεινοὺς εἶναι μιμήσασθαι͵
μηδ’ ἄλλο μηδὲν τῶν αἰσχρῶν͵ ἵνα μὴ ἐκ τῆς μιμήσεως τοῦ εἶναι
ἀπολαύσωσιν. [PLATO R. 395c–d]
142
εὔλογον οὖν ἀπολαύειν ἀπὸ τῶν ἀκουσμάτων καὶ τῶν
ὁραμάτων ἀνελευθερίαν [τῶν ἀνελευθέρων] καὶ τηλικούτους ὄντας.
ὅλως μὲν οὖν αἰσχρολογίαν ἐκ τῆς πόλεως͵ ὥσπερ ἄλλο τι|ἄλλοτ’͵
δεῖ τὸν νομοθέτην ἐξορίζειν, ἐκ τοῦ γὰρ εὐχερῶς λέγειν ὁτιοῦν τῶν
αἰσχρῶν γίνεται καὶ τὸ ποιεῖν σύνεγγυς. [ARIST. Pol. 1336b.2–6]
xvi
corr. ex hac
5
10
15
