DISCUSSIONUM PERIPATETICARUM T. II, L. VII
454
ergo et natura idonea ad hoc institutum?
et
127
Nostrum sane munus
fuerit, ut apparet, modo potes simus, eligere quae et quales naturae ido-
neae sint ad civitatis custodiam
. Has autem naturas dixerat:
128
Ac
rursus arte et cura maxime indigent
. Hoc autem fuerit ἔθος,
mos
,
assuefactio
. De sermone vero:
Musices autem sermones ponis, vel ne?
Ego sane. Sermonum autem duplicem speciem, hanc quidem veram,
falsam alteram? Nae. Erudiendi vero in utrisque at prius in falsis
.
129
et Hippodamus naturam praesupponens in iis, quae supra at-
tulimus:
130
Animalium quaedam sunt susceptibilia felicitatis,
quaedam nequaquam. Tria alia addit:
Aio ego tribus his concordari
civilem communionem, sermonibus, studiis morum, legibus et per haec
tria erudiri hominem et meliorem fieri.
131
Quorum duo priora Ari-
stoteles desumpsit, leges vero species videntur sermonum esse,
ut omnino tria remaneant: natura, sermones, mores. Quod vero
capite 14. ait omnem civitatem constare
132
ex imperantibus et sub-
ditisatque
ob id Consequi oporteat etiam educationem secundum
divisionem hanc.
133
Praeterquam quod Platonis et Xenophontis
pluribus verbis eadem haec discussa sunt, Hippodamo eidem
distinctissime et brevissime et uberius dictum fuerat: Et consul-
torium optimum quidem esse, ministeriale vero peius, propug-
natorium vero medium et consultorium imperare, ministeriale
127
ἡμέτερον δῆ ἔργον ἂν εἴη ὡς ἔοικεν εἴπερ οἷοί τ΄ ἐσμέν͵
ἐκλέξασθαι τίνες τε καὶ ποῖαι φύσεις ἐπιτήδειαι εἰς πόλεως φυλακήν
[PLATO R. 374e]
128
καὶ αὖ τέχνης τε καὶ ἐπιμελείας μεγίστης δεόμενον. [PLATO R.
374e]
129
μουσικῆς εἶπον͵ τιθεῖς [τίθης] λόγους͵ ἢ οὔ; ἔγωγε. λόγων δὲ
διττὸν εἶδος͵ τὸ μὲν ἀληθὲς ψεῦδος δ΄ ἕτερον; Ναί. παιδευτέον δ΄ ἐν
ἀμφοτέροις͵ πρότερον δ΄ ἐν τοῖς ψευδέσιν; [PLATO R. 376e–377a]
130
Τῶν ζῴων τὰ μέν ἐστι δεκτικὰ τᾶς εὐδαιμονίας͵ τὰ δὲ ἄδεκτα.
[HIPPOD. Fragm. 94.9–10]
131
φαμὶ δὲ ἔγωγε τρισὶν τούτοις συναρμόζεσθαι τὰν πολιτικὰν
κοινωνίαν, λόγοις ἐπιτηδεύμασιν ἐθῶν, νόμοις. καὶ διὰ τριῶν τούτων
παιδεύεσθαι τὸν ἄνθρωπον καὶ σπουδαιότερον γίνεσθαι. [HIPPOD.
Fragm. 99.22–25]
132
ἐξ ἀρχόντων καὶ ἀρχομένων͵ [ARIST. Pol. 1332b.12–13]
133
ἀκολουθεῖν δεήσει καὶ τὴν παιδείαν κατὰ τὴν διαίρεσιν ταύτην.
[ARIST. Pol. 1332b.15–16]
5
10
15
20
