DISCUSSIONUM PERIPATETICARUM T. II, L. VII
444
tas, robur, boni sensus; externa, opes, gloria, honorabilitas.
Quae om-
nia Aristoteles non tam
Ethicis
aut
Politicis
libris, quam primo
Rhetorico
xii
usurpavit.
DE FELICITATE
Felicitatis definitio
[in margine]
Cum autem Aristoteles ait:
96
Omnia haec habent felices,
Ar-
chytae dogma fuit, qui ita felicitatem definiit:
97
Clarum itaque, quod
nihil aliud est felicitas quam usus virtutis in bona fortuna.
Hinc et Hip-
podamas Thurius:
98
Ut quidem fiat bonus virtute, ut vero fiat felix,
bona fortuna,
scilicet indiget homo, et quod Aristoteles:
99
Ac beate
vivere seu in voluptate est seu in virtute hominibus seu in utrisque,
ar-
gumentum tractatum toto
Philebo
Platonis est, fueratque Diogenis
Pythagorei:
100
Iucundissima enim cum virtute fruitio bonae fortunae.
Et quod Aristoteles concludit:
101
Quod vero cuique felicitatis tantum
contingit, quantum virtutis et prudentiae et actionis secundum has,
Hippodami fuerat sententia aliis verbis eadem:
102
Animalium alia
96
πάντα ταῦτα ὑπάρχει{ν} τοῖς μακαρίοις. [ARIST. Pol. 1323a.26–27]
97
φανερὸν οὖν ὅτι οὐδὲν ἅτερόν|ἕτερόν ἐστι εὐδαιμοσύνα
[εὐδεμονία] ἀλλ΄ ἢ χρᾶσις ἀρετᾶς ἐν εὐτυχίᾳ. [Ps.-ARCHYT. Fragm.
11.2–3]
98
ποτὶ μὲν τὸ γενέσθαι ἀγαθὸς τᾶς ἀρετᾶς͵ ποτὶ δὲ τὸ γενέσθαι
εὐδαίμων τᾶς εὐτυχίας. [HIPPOD. Fragm. 95.14–15]
99
καὶ τὸ ζῆν εὐδαιμόνως͵ εἴτε ἐν τῷ χαίρειν ἐστὶν εἴτ΄ ἐν ἀρετῇ
τοῖς ἀνθρώποις, εἴτ΄ ἐν ἀμφοῖν͵ [ARIST. Pol. 1323b.1–2]
100
ἁδίστα γὰρ ἁ μετ΄ ἀρετᾶς ἀπόλαυσις τᾶς εὐτυχίας. [DIOTOG.
Fragm. 73.1]
101
ὅτι μὲν οὖν ἑκάστῳ [ἑκάστᾳ] τῆς εὐδαιμονίας ἐπιβάλλει
τοσοῦτον ὅσον περ ἀρετῆς καὶ φρονήσεως καὶ τοῦ πράττειν κατὰ
ταύτας. [ARIST. Pol. 1323b.21–23]
102
τῶν ζῴων τὰ μέν ἐστι δεκτικὰ τᾶς εὐδαιμονίας͵ τὰ δὲ ἄδεκτα.
καὶ δεκτικὰ μὲν ὅσα λόγον ἔχει. [HIPPOD. Fragm. 94.9–10]
xii
corr. ex Rethorico
5
10
15
