Franciscus Patricius: Discussionum peripateticarum tomus secundus (Liber V-VIII) - page 230

DISCUSSIONUM PERIPATETICARUM T. II, L. VII
478
te docemur, virtutem agendo iterandoque saepius acquiri legum
latorum ea fuit institutio:
194
Legum enim latores cives assuefacientes
efficiunt bonos.
Et quod fine eius ait:
Non parum ergo differt hoc vel
illo modo statim a pueris assuefieri, sed quam plurimum, potius vero
totum id est,
195
Cliniae Pythagorei fuit praeceptum:
Docere ergo
oportet iuvenes ab initio.
196
Et Diogenes:
Quod nam ergo principum,
reipub. omnis iuvenum educatio.
197
DE VIRTUTE
Secundo et 6. capitibus docetur defectu et excessu virtutes
aboleri, fieri vero et esse in mediocritate Pythagoreorum doctrina
fuerat. Sic enim Theages:
198
Eius quod non oportet species duae, haec
quidem excessus, illa defectus et excessus sane est plus, quam oportet,
defectus vero minus. Virtus autem habitus quidem est eius, quod opor-
tet, quare et summitas et mediocritas recti est.
Et quae ca. 6. explican-
tur his:
199
Ad nos vero quod neque excedit, neque deficit a recto.
Ex
postea:
200
Quare secundum quidem essentiam et rationem quod quid
erat esse dicentem, mediocritas est virtus, secundum vero optimum et
194
οἱ γὰρ νομοθέται τοὺς πολίτας ἐθίζοντες ποιοῦσιν ἀγαθοὺς.
[ARIST. EN 1103b.3–4]
195
μικρὸν οὖν διαφέρει, τὸ οὕτως ἢ οὕτως εὐθὺς ἐκ νέων ἐθίζεσθαι͵
ἀλλὰ πάμπολυ͵ μᾶλλον δὲ τὸ πᾶν. [ARIST. EN 1103b.24–25]
196
διδάσκειν [διδάσκεν] ὦν [οὖν] δεῖ τοὺς νέως [νέους] ἐξ ἀρχᾶς.
[CLIN. Fragm. 108.16–17]
197
τίς ὦν [οὖν] ἀρχὰ πολιτείας ἁπάσας; νέων τροφά. [STOB. Ant-
holog. 4.1.96.1–5]
198
τῶ δὲ μὴ δέοντος εἴδεα [εἰδέε] δύο͵ τὸ μὲν ὑπερβολά͵ τὸ δ΄
ἔλλειψις. καὶ ἁ μὲν ὑπερβολὰ τὸ πλέον τῶ δέοντός ἐντι͵ ἁ δ΄ ἔλλειψις
τὸ ἔλαττον. ἁ δ΄ ἀρετὰ ἕξις τίς ἐντι τῶ δέοντος· διόπερ καὶ ἀκρότας καὶ
μεσότας εὐθέως ἐντί. [THEAG. Fragm. 191.25–28]
199
πρὸς ἡμᾶς δὲ ὁ μήτε πλεονάζει μήτε ἐλλείπει {καὶ ἔτι τῷ τὰς
μὲν ἐλλείπειν τὰς δ΄ ὑπερβάλλειν} τοῦ δέοντος. [ARIST. EN 1106a.31–32
etiam: 1107a.3–4]
200
διὸ κατὰμὲν τὴν οὐσίαν καὶ τὸν λόγον τὸν τὸ τί ἦν εἶναι λέγοντα,
μεσότης ἐστὶν {ἡ} ἀρετή͵ κατὰ δὲ τὸ ἄριστον καὶ τὸ εὖ ἀκρότης. [ARIST.
EN 1107a.6–8]
5
10
15
1...,220,221,222,223,224,225,226,227,228,229 231,232,233,234,235,236,237,238,239,240,...372
Powered by FlippingBook