DISCUSSIONUM PERIPATETICARUM T. II, L. VII
482
rant antea Metopus:
205
Necesse virtutem omnem tria haec habere: ra-
tionem et potentiam et electionem: rationem quidem, qua iudicat et con-
templatur, potentiam vero, qua resistit et pollet: electionem autem, qua
diligit et amat. Iudicare ergo et contemplari est dianoeticae partis ani-
mae, resistere vero ac pollere irrationalis partis animae; diligere vero et
amare ambarum est. Constat enim electio ex ratione et appetitu.
Thea-
ges quoque:
206
Principia universae virtutis tria: cognitio et potentia
[272]
et electio: et est quidem cognitio quaspeculamur et iudicamus
res, potentia vero veluti robur quoddam corporis, qua sustinemus et
immanemus rebus. Electio vero veluti manus animae quaedam quibus
ferimus et apprehendimus res.
Quae vero hoc libro et tribus sequentibus sunt comprehen-
sa, virtutum singularum sunt explicationes vitiorumque, quae
quanquam scite et copiose sint tractata, non tamen ostenditur
quo modo ab animae potentiis singulae profluant; a quibus ne-
cesse esse eas profluere et numero pares esse Metopus praedixe
rat:
207
Multitudinem virtutum omnium ex partibus animae perspexerit
quivis.
Quod et ultimo primi libri capite in animae divisione fue-
rat animadversum. Non tamen quisquam adhuc ex tot millibus
peripateticorum opere est demonstrare aggressus, quomodo a
tribus illis animae potentiis eo capite constitutis, 11 virtutes, quae
205
ἀνάγκα {δ΄} ἀρετὰν πᾶσαν, τρία ταῦτα ἔχεν͵ λόγον, καὶ δύναμιν
καὶ προαίρεσιν. λόγον μέν͵ ᾧ κρίνει, καὶ θεωρεῖ. δύναμιν δὲ ᾇ [ᾧ]
ἀντέχει [κατέχει] καὶ κρατεῖ. προαίρεσιν δ’ ᾇ [ᾧ] στέργει καὶ ἀγαπᾷ. τὸ
μὲν ὦν κρίνεν καὶ θεωρὲν ἐντὶ τῶ διανοητικῶ μέρεος τᾶς ψυχᾶς͵ τὸ δ΄
ἀντέχεν καὶ κρατὲν ἴδιον τῶ ἀλόγω μέρεος τᾶς ψυχᾶς͵ τὸ δὲ στέργεν καὶ
ἀγαπῆν [ἀγαπᾶν] <ἐντὶ τῶν ἀμφοτέρων> {κοινὸν καὶ τῶ διανοητικῶ καὶ
τῶ ἀλόγω μέρεος τᾶς ψυχᾶς.} συνέστακε γὰρ προαίρεσις ἐκ διανοίας
καὶ ὀρέξιος [ὀρέξεως]. [METOP. Fragm. 117.2–9]
206
ἀρχαὶ τᾶς συμπάσας ἀρετᾶς τρεῖς, γνῶσις καὶ δύναμις καὶ
προαίρεσις. καὶ ἔστιν [ἐντὶ], ἁ μὲν γνῶσις {οἷον ὄψις} ᾇ θεωροῦμεν
[ἑωροῦμες] καὶ κρίνομεν [κρίνομες] τὰ πράγματα [πρήγματα]͵ ἁ
δὲ δύναμις οἷον ἀλκά τις τῶ σκάνιος [σκάνεος] ᾇ ὑφιστάμεθα καὶ
ἐμμένομεν [ἐμμένομες] τοῖς πράγμασιν [πρήγμασιν]͵ ἁ δὲ προαίρεσις
οἷον χεῖρες ψυχᾶς {τινες} αἷς ὁρμῶμεν [ὁρμῶμες] καὶ ἀντιλαζύμεθα
τῶν πραγμάτων [πρηγμάτων]. [THEAG. Fragm. 190.3–7]
207
τὸ δὲ πλῆθος τᾶν ἀρετᾶν ἁπασᾶν ἐκ τῶν μερέων τᾶς ψυχᾶς
κατίδοιτο κάτις. [METOP. Fragm. 117.10–11]
5
10
15
20
