DISCUSSIONUM PERIPATETICARUM T. II, L. III
220
machiorum
libris ultimis.
Eudemiis
:
176
Non enim imperanter domi-
natur Deus sed cuius gratia prudentia. Quando quidem ille nullius
eget.
Trismegisti dogma est
Libello 5.
: Dei opera finis gratia esse
facta explicans et alibi multoties.
Nicomachiis
quoque 8. capite:
177
Etenim si quae cura humanarum rerum a Diis habetur, ut videtur et
rationabile est gaudereque ipsos optimo et cognatissimo (quod mens
est) et amantes maxime et honorantes benefacere veluti amicorum sibi
curam gerentes et recte et bene agentium
–
sane de providentia ve-
tustissimum est omnium, nedum sapientum, sed gentium etiam
dogma. Neque enim aliud sibi vult Orphicum illud:
178
Iovem
omnia procurantem.
Quod vero hominibus bonis ac sapientibus
bene velint et bene faciant tanquam sibi per mentem cognatis,
pleni itidem sunt Orphici hymni et Plato in
Theaeteto
:
179
Fuga
xx
vero assimilatio Deo iuxta vires nostras, assimulatio vero, iustum et
pium cum prudentia fieri.
Unde eveniat ut
180
ille a malis purgatus
locus
nos recipiat.
FINIS
176
οὐ γὰρ ἐπιτακτικῶς ἄρχων ὁ θεός͵ ἀλλ΄ οὗ ἕνεκα ἡ φρόνησις
{ἐπιτάττει (διττὸν δὲ τὸ οὗ ἕνεκα· διώρισται δ΄ ἐν ἄλλοις)}͵ ἐπεὶ κεῖνός
γε οὐθενὸς δεῖται. [Arist. EE 1249b.13–16]
177
εἰ γάρ τις ἐπιμέλεια τῶν ἀνθρωπίνων ὑπὸ θεῶν γίνεται͵
ὥσπερ δοκεῖ͵ καὶ {εἴη ἂν} εὔλογον χαίρειν τε αὐτοὺς τῷ ἀρίστῳ καὶ
συγγενεστάτῳ (τοῦτο δ΄ ἂν εἴη ὁ νοῦς) καὶ τοὺς ἀγαπῶντας μάλιστα
τοῦτο καὶ τιμῶντας ἀντευποιεῖν ὡς τῶν φίλων αὐτοῖς ἐπιμελουμένους
καὶ ὀρθῶς τε καὶ καλῶς πράττοντας. [Arist. EN 1179a.24–29]
178
Δία τὸν πάντων μεδέοντα. [Ps.–AUCT. HELLENISTAE, Fragm.
d 53]
179
φυγὴ δὲ ὁμοίωσις θεῷ κατὰ τὸ δυνατόν· ὁμοίωσις δὲ δίκαιον καὶ
ὅσιον μετὰ φρονήσεως γενέσθαι. [PLATO Tht. 176b1–3]
180
ἐκεῖνος μὲν ὁ τῶν κακῶν καθαρὸς τόπος. [PLATO Tht. 177a5]
xx
corr. ex Iuga
5
10
15
