DISCUSSIONUM PERIPATETICARUM T. II, L. III
216
10
5
tigua indit et ab his rursus in longinquiora quousque per universum
pertranseat.
At quomodo motus simplex primi orbis ab oriente in
occidens rapidissimus virtutem tribuat Saturni orbi, ut contrario
motu ab occidente in oriens circumagatur (sic vero Iovi ut 12.
annis?)
–
atque ita alii aliis alios tribuant motus quos ipsi non
habeant? Sed longe aliud dicit post non multa:
166
Quando ergo
omnium dux et genitor invisibilis existens, aliter quam ratiocinio si-
gnificaverit omni natura inter caelum et terram lata, movetur universa
incessanter in circulis ac terminis propriis.
Non enim hic virtutem
per primum motum aliis communicatam causam esse aliarum
circulationum asserit, sed voluntatem genitoris Dei ac ducis, id
enim significat ὅταν σημῄνῃ,
quando significaverit
. Quod vero ait,
cum esse invisibilem Orphicum dogma est
167
Nec aliquis ipsum conspicit mortalium,
168
Ipsum non aspicio, circa enim nubem statuitur,
Omnibus enim mortalibus, mortales pupillae sunt in oculis
Imbecilles videre Iovem omnia curantem.
[220] Quod vero dixit, visibilem esse ratiocinio, postea sic:
169
Quare, omni mortali naturae factus inconspicuus (pene ipsa sunt Or-
phei verba) ab ipsis operibus cernitur,
Trismegisti est proprio
Libello
5.
scilicet dogma admirabile:
170
Intellectio namque sola conspicit in-
conspicuum quando et ipsa inconspicua existens: si potes mentis oculis
166
ὅταν οὖν ὁ πάντων ἡγεμών τε καὶ γενέτωρ͵ ἀόρατος ὢν
{ἄλλῳ} πλὴν λογισμῷ͵ σημήνῃ πάσῃ φύσει μεταξὺ οὐρανοῦ τε καὶ
γῆς φερομένῃ͵ κινεῖται πᾶσα ἐνδελεχῶς ἐν κύκλοις καὶ πέρασιν ἰδίοις.
[ARIST. Mu. 399a.30–33]
167
οὐδέ τις αὐτὸν εἰσοράᾳ θνητῶν͵ [Ps.–AUCT. HELLENISTAE,
Fragm. d. 33–35]
168
αὐτὸν δ΄ οὐχ ὁρόω· περὶ γὰρ νέφος ἐστήρικται. / πᾶσιν γὰρ
θνητοῖς θνηταὶ κόραι εἰσὶν ἐν ὄσσοις μικραί͵ / ἐπεὶ ἀσθενέες δ΄ ἰδέειν
Δία τὸν πάντων μεδέοντα. [Ps.–AUCT. HELLENISTAE, Fragm. D. 49–53]
169
διότι πάσῃ θνητῇ φύσει γενόμενος ἀθεώρητος ἀπ΄ αὐτῶν τῶν
ἔργων θεωρεῖται. [ARIST. Mu. 399b.21–22]
170
νόησις γὰρ μόνη ὁρᾷ τὸ ἀφανές͵ ὡς καὶ αὐτὴ ἀφανὴς οὖσα. εἰ
δύνασαι͵ τοῖς τοῦ νοῦ ὀφθαλμοῖς φανήσεται͵ ὦ Τάτ· [CORP. HERM.
Quod immanifestus Deus manifestissimus 2.8–10]
15
20
