DISCUSSIONUM PERIPATETICARUM T. II, L. III
206
5
Sed longe maior, uberior, eminentior quam omnibus eius
theologicis libris, theologia, parvo ac physico libello eius com-
prehensa est, eo
xv
scilicet qui
De mundo
inscribitur, quemnos eum
esse persuasi sumus et priore tomo ostendimus, de quo Alexan-
der per epistolam est cum eo conquestus, quod eum emiserit.
Ex quo ea excerpemus loca, quae aliis iam discussis locis non
sunt comprehensa, illa non repetentes, quae iisdem sunt exami-
nata. Ait ergo:
148
Mundus universorum ordo ac dispositio a Deo et
per Deum conservata.
Et capite 5.:
149
Universum caelum exornavit
una per omnia penetrans potentia ex incommixtis et alienis aëre et terra
et igne et aqua universum mundum fabricans et una comprehendens
spherae superficie, contrariissimasque in ipso naturas inter se invicem
cogens, convenire et ex his machinata universo salutem.
Quod dogma Plato toto
Timaeo
et Timaeus Locrus toto libello
De
mundi
anima
et Hermes libellis
Poemandro
et
Puella seu pu-
pilla mundi
luculentius longe explicarunt. Nec sit necesse totos
eos libellos huc afferre. Capite autem
xvi
6. ipsemet ex priscorum
dogmatibus haec refert: [218]
150
Priscus sane quidem sermo et pa-
148
κόσμος ἡ τῶν ὅλων τάξις τε καὶ διακόσμησις͵ ὑπὸ θεοῦ τε καὶ
διὰ θεὸν φυλαττομένη. [ARIST. Mu. 391b.10–12]
149
καὶ τὸν ὅλον οὐρανὸν διεκόσμησε μία ἡ διὰ πάντων διήκουσα
δύναμις͵ ἐκ τῶν ἀμίκτων καὶ ἑτεροίων͵ ἀέρος τε καὶ γῆς καὶ πυρὸς καὶ
ὕδατος͵ τὸν σύμπαντα κόσμον δημιουργήσασα καὶ μιᾷ διαλαβοῦσα
σφαίρας ἐπιφανείᾳ τάς τε ἐναντιωτάτας ἐν αὐτῷ φύσεις ἀλλήλαις
ἀναγκάσασα ὁμολογῆσαι καὶ ἐκ τούτων μηχανησαμένη τῷ παντὶ
σωτηρίαν. [ARIST. Mu. 396b.28–34]
150
Αρχαῖος μὲν οὖν τις λόγος καὶ πάτριός ἐστι πᾶσιν ἀνθρώποις
ὡς ἐκ θεοῦ πάντα καὶ διὰ θεὸν <ἡμῖν> συνέστηκεν͵ οὐδεμία δὲ φύσις
αὐτὴ καθ΄ ἑαυτήν ἐστιν αὐτάρκης͵ ἐρημωθεῖσα τῆς ἐκ τούτου σωτηρίας.
Διὸ καὶ τῶν παλαιῶν εἰπεῖν τινες προήχθησαν ὅτι πάντα ταῦτά ἐστι
θεῶν πλέα τὰ [τε] καὶ δι΄ ὀφθαλμῶν ἰνδαλλόμενα ἡμῖν καὶ δι΄ ἀκοῆς
καὶ πάσης αἰσθήσεως͵ τῇ μὲν θείᾳ δυνάμει πρέποντα καταβαλλόμενοι
λόγον͵ οὐ μὴν τῇ γε οὐσίᾳ. Σωτὴρ μὲν γὰρ ὄντως ἁπάντων ἐστὶ καὶ
γενέτωρ τῶν ὁπωσδήποτε κατὰ τόνδε τὸν κόσμον συντελουμένων ὁ
θεός͵ οὐ μὴν αὐτουργοῦ καὶ ἐπιπόνου ζῴου κάματον ὑπομένων͵ ἀλλὰ
xv
corr. ex eos
xvi
corr. ex aut
10
15
