DISCUSSIONUM PERIPATETICARUM T. II, L. III
184
10
Hermes quoque
Libro
5.:
89
Et
servator entium.
Quod vero Aristo-
teles infert:
90
Vitae vero traductio est, qualis optima parvo tempore no-
bis, sic
semper illi est,
beatitudinis Dei est descriptio veluti. Eam
essentialiter Deo inesse Hermes in
Sermone mentis
affirmat:
91
Dei
vero veluti essentia est bonum, pulchrum, beatitudo, sapientia.
Plato
quoque
Reipublicae
2.:
92
Sed enim Deus et quae dei sunt omnia op-
time habent.
Cuius sententiae explicationes sunt quae Aristoteles
annectit:
93
Quandoquidem voluptas est actio huius;
94
et contemplatio
suavissimum et optimum.
Quae vero sequuntur:
95
Et vita quoque
existit.
Et:
96
Ille vero actio, actio autem per se ipsam
x
illius vita optima et
aeterna,
conveniunt partim cum his, quae modo attulimus ex Her-
mete, quod Deus sit ἐνέργεια – actio, et
xi
cum his quae is idem in
Poemandro
scribit de patre ac verbo filio in hunc modum:
97
Unio
enim horum est vita,
et:
98
Mens vero Deus, marifoemina existens, vita
et lux,
et:
99
existens vita et natura.
Et alia multa his similia. Deum
vero describens subdit Aristoteles:
100
Dicimus vero Deum esse ani-
89
καὶ σωτήριος τῶν ὄντων. [CORP. HERM. Logos katholikos <inter-
cidit titulus> 12.6]
90
διαγωγὴ δ΄ ἐστὶν οἵα ἡ ἀρίστη μικρὸν χρόνον ἡμῖν οὕτω γὰρ ἀεὶ
ἐκεῖνο· [ARIST. Metaph. 1072b.14–15]
91
τοῦ δὲ θεοῦὥσπερ οὐσία ἐστὶ τὸ ἀγαθόν͵ τὸ καλόν͵ ἡ εὐδαιμονία͵
ἡ σοφία· [CORP. HERM. Mens ad Hermetem 2.5–6]
92
Ἀλλὰ μὴν ὁ θεός γε καὶ τὰ τοῦ θεοῦ πάντῃ ἄριστα ἔχει. [PLATO
R
.
381b]
93
ἐπεὶ καὶ ἡδονὴ ἡ ἐνέργεια τούτου. [ARIST. Metaph. 1072b.16]
94
καὶ ἡ θεωρία τὸ ἥδιστον καὶ ἄριστον. [ARIST. Metaph. 1072b.24]
95
καὶ ζωὴ δέ γε ὑπάρχει. [ARIST. Metaph. 1072b.26]
96
ἐκεῖνος δὲ ἡ ἐνέργεια· ἐνέργεια δὲ ἡ καθ΄ αὑτὴν ἐκείνου ζωὴ
ἀρίστη καὶ ἀΐδιος. [ARIST. Metaph. 1072b.27–28]
97
ἕνωσις γὰρ τούτων ἐστὶν ἡ ζωή. [CORP. HERM. Poimander 6.7–8]
98
ὁ δὲ Νοῦς ὁ θεός͵ ἀρρενόθηλυς ὤν͵ ζωὴ καὶ φῶς.[CORP. HERM.
Poimander 9.1]
99
ὢν ζωὴ καὶ φῶς [φύσις]. [CORP. HERM. Poimander 12.1]
100
φαμὲν δὴ τὸν θεὸν εἶναι ζῷον ἀΐδιον ἄριστον. [ARIST. Metaph.
1072b.28–29]
x
corr. ex ipsum
xi
corr. ex
actio. Et
5
15
