DISCUSSIONUM PERIPATETICARUM T. II, L. III
180
10
5
tantum amantur. Quid autem moveat, exponit:
79
Latio enim prima
mutationum, huius vero ea quae circulo, hanc vero hoc movet.
Hac in re
a veterum doctrina, praeter quam ab Orphei, videtur Aristoteles
recessisse, qui quamquam (ut ipse et 1. et 2.
De caelo
refert) puta-
rint Deum in supremo orbe esse, attamen caelo illi sicuti reliquis
et sphaeris et stellis, animas motrices attribuerunt, quod
vi
Plato
tum in
Timaeo
, tum 10.
Legum
aperte docet. Supra
vii
vero animas,
mentes collocarunt, supra has mentem unicam intelligibilem,
scilicet mundum in quo omnes Dii atque Ideae; supra
viii
quae
ix
Deum unum ac bonum constituerunt, tanto superiorem primo
illi orbi Deum fecerunt Pythagorei. Quod videre est tum apud
Iamblichum, tum apud Syrianum et Proclum ac alios. Sed apud
Orpheum Aristotelicum hoc dogma poetice descriptum reperi-
mus:
80
Iupiter sortitus est caelum latum in aethere et nubibus.
Et
81
Suus in astris ordo, immutabilibus laudibus currens
.
Sed is idem Orpheus, non Deum in his, sed haec in Deo esse item
cecinit:
82
Rursus intra Iovem constituta sunt
Aetheris lati et caeli lucida altitudo.
Et quae sequuntur.
79
φορὰ γὰρ ἡ πρώτη τῶν μεταβολῶν͵ ταύτης δὲ ἡ κύκλῳ· ταύτην
δὲ τοῦτο κινεῖ. [ARIST. Metaph. 1072b.8–10]
80
Ζεὺς δ΄ ἔλαχ΄ οὐρανὸν εὐρὺν ἐν αἰθέρι καὶ νεφέλῃσι. [ARIST.
Mu
.
400a.19–20]
81
σὴ μὲν ἐν ἄστροις τάξις͵ ἀναλλάκτοισιν ἐφημοσύναισι τρέχουσα·
[CLEM. AL. Strom. 5.14.125.2.3–4 et EUS. PE 13.13.52.9–10]
82
Διὸς πάλιν ἐντὸς ἐτύχθη /αἰθέρος εὐρείης ἠδ΄ οὐρανοῦ ἀγλαὸν
ὕψος. [PROCL. in Ti. 1.313.9–10]
vi
corr. ex attribuerunt. Quod
vii
corr. ex docet, supra
viii
corr. ex
Ideae supra
ix
corr. ex quem
15
20
