DISCUSSIONUM PERIPATETICARUM T. II, L. I
50
10
est nomen.
Cum vero contrariorum eadem sit doctrina, verisimi-
le est Platoni etiam synonyma fuisse nota. Nam paronymorum
Cratylus
eius dialogus plenus est.
Substantiam vero et ipse et Archytas et Pythagorei et Hermes
ita saepe nominant, ut testimonia adferre ridiculum potius fuerit
quamnecessarium. Sed accidentismentionemAristotelico prorsus
significatu saepe Plato facit, ut in
Parmenide
:
70
Sed tu quidem dixisti
accidentium aliquod.
Et ante PlatonemOcellus etiamdefinivit capite
1.:
71
Novem vero rationes adsunt et absunt praeter subiecti corruptio-
nem, quod est id, quod accidens dicitur.
Et Perictione Pythagorea mu-
lier sic libro suo
De sapientia
:
72
Accidentia vero entibus, haec quidem
universaliter omnibus accidunt, haec vero plurimis ipsorum, quaedam
uni singulo.
Et Timaeus Locrus phrasi hac per accidens usus est
quando ait:
73
Circumvertitur vero per accidens cum latione eiusdem.
Generis porro et speciei omnes saepissime meminerunt. Plato
in
Sophista
hasce locutiones habet:
καὶ τὰ γένη πρὸς ἄλληλα καὶ
ποῖα ποίοις συμφωνεῖ τῶν γενῶν. τὸ κατὰ γένη διαιρεῖσθαι καὶ
μήτε
x
ταὐτὸν εἶδος ἕτερον ἡγήσασθαι μήτε ἕτερον ὂν ταὐτὸν
.
Et genera ad invicem et qualia qualibus consonant genera. Per genera
dividi nec eandem speciem aliam putare neque alia cum sit eandem. Et:
Quartam vero ad tres species speciem ‘idem’ ponamus.
74
Quae omnia
et generis et speciei significata apud Archytam quoque, Timaeum,
Ocellum, reliquos Pythagoreos, Hermetem etiam reperiuntur.
Ideo cum his omnibus Aristotelem consentire dicendum est.
70
ἀλλὰ σὺ μὲν εἶπες τῶν συμβεβηκότων τι. [PLATO Prm. 128.c.5–6]
71
οἱ γὰρ ἐννέα λόγοι γίνονται καὶ ἀπογίνονται χωρὶς τᾶς τοῦ ὑπο-
κειμένου φθορᾶς͵ ὅπερ ἐστὶ τὸ συμβεβακὸς λεγόμενόν. [Ps.-ARCHYT.
Fragm. 3.17–19]
72
τὰ δὲ συμβεβακότα τοῖς ἐοῖσιν ἃ μὲν καθόλω πᾶσι συμβέβακεν͵
ἃ δὲ πλείστοις αὐτῶν͵ ἃ δέ πᾳ [παρ΄] ἑνὶ ἑκάστῳ. [PERICT. Fragm.
146.10–12]
73
συμπεριδινέεται δὲ κατὰ συμβεβηκὸς τᾷ ταὐτῶ φορᾷ. [TI. LOCR.
Fragm. 213.27]
74
Τέταρτον δὴ πρὸς τοῖς τρισὶν εἴδεσιν <εἶδος> τὸ ταὐτὸν τιθῶμεν;
[PLATO Sph. 255c5–6]
x
corr. ex μηδὲ
5
15
20
