PERIPATETIČKE RASPRAVE, sv. II. knj. 1.
47
10
5
tako je ostavio pisano: »Dijele se (naime rodovi)
27
tih oprjeka u
najbliže vrste. Od suprotnog neko je bez sredine, a neko je ima.
Naime, između bolesti i zdravlja nema ničega srednjeg; isto tako
ni između mirovanja i gibanja, ni između budna i zaspala, ni iz-
među ravna i zakrivljena, ni između inih suprotnosti. Između
množine i maline sredina je osrednje, između visoka i duboka
glasa istoglas, između brza i spora istobrz, između većega i ma-
njega podjednak.« Opet dodaje Simplicije: »I to razlikovanje su-
protnog predložio je Aristotel, slijedeći Arhitu. Ovaj je, naime,
ovako pisao u knjizi
O
oprjekama
: ‘Osim toga postoje tri razlike
suprotnog: jedno je kao suprotno – kao dobro zlu, kao zdravlje
bolesti; drugo je [suprotno] kao zlo zlu, kao škrtost rasipnosti;
treće: kao nešto indiferentno indiferentnom, kao bijelo crnom,
teško laganom’.« I opet: »Aristotel posvuda u tim [
Kategorijama
],
i prije Aristotela Arhita, navodi kao primjere suprotnog dobro i
zlo, zdravlje i bolest, istinito i neistinito, pravednost i nepraved-
nost, vrlinu i porok, a također i poštenje i nepoštenje, a kao pri-
mjere za posjedovanje i lišenost vid i sljepoću.« Cijela je, dakle,
srž Aristotelovih kategorija i cijelo učenje sukladno i podudarno
Okelovim i Arhitinim knjigama, ne samo po naslovima oprjeka,
po poučcima i primjerima već često i po samim riječima.
27
To je Petrićevo tumačenje ubačeno u citat.
15
20
