DISCUSSIONUM PERIPATETICARUM T. II, L. I
48
Aequivoca autem illa et univoca et denominata complexa,
incomplexa, ante Aristotelicam traditionem ab hisce philosophis
disputata fuerant. Nam de Archyta Simplicius idem ita scriptum
reliquit:
65
Archytas sane Categoriarum librum incipiens sive Univer-
sales sermones de logo docet primo et hunc in conceptu animi et dictione
comprehendit et significantem dixit, dictionem esse, significatum vero
animi conceptum et simplices et compositas et completas et defectivas
determinavit et a quibus oporteat ea quae per complexionem et absque
complexione perpendere docuit.
Et apud Platonem aequivoca sae-
pissime eadem prorsus significatione leguntur. In
Parmenide
sunt
haec: [187]
66
Haec quae apud nos aequivoca existentia illis.
scilicet
Ideis. In
Philebo
vero haec alia:
67
An ergo quandam artem ut aequi-
vocam pronuntians in opinione statuat veluti unius.
Et in
Sophista
:
68
Quod imitationes et aequivoca entibus efficiens arte picturae.
Iterum
eodem
Sophista
clarissime describit aequivoca hunc in modum:
69
Nunc sane tu atque ego hac de re nomen habemus in communi, rem
vero ipsam de qua vocamus
ix
uterque forte proprie apud nos ipsos habe-
mus. Itaque, quando cognoscatur quod communis nominis proprie est
animi conceptio apud utrumque, tunc fit manifestum quod aequivocum
65
Ἀρχύτας μέντοι τοῦ τῶν κατηγοριῶν ἀρχόμενος βιβλίου ἤτοι
τῶν καθόλου λόγων περὶ λόγου διδάσκει πρῶτον καὶ τοῦτον ἐν διανοίᾳ
καὶ λέξει περιέλαβεν͵ καὶ τὴν μὲν σημαίνουσαν εἶπεν εἶναι λέξιν͵ τὴν
δὲ σημαινομένην διάνοιαν͵ τά τε ἁπλᾶ καὶ σύνθετα καὶ τὰ τέλεια καὶ
ἐλλιπῆ διωρίσατο͵ καὶ ἀφ΄ ὧν δεῖ τά τε κατὰ συμπλοκὴν καὶ ἄνευ
συμπλοκῆς δοκιμάζειν ἐδίδαξεν. [SIMP. in Cat. 8.46.23–31]
66
τὰ δὲ παρ΄ ἡμῖν ταῦτα ὁμώνυμα ὄντα ἐκείνοις [PLATO Prm.
133d2–3]
67
ἆρ΄ οὔ τινα τέχνην ὡς ὁμώνυμον φθεγξάμενος͵ εἰς δόξαν κατα-
στήσας ὡς μιᾶς [PLATO Phlb. 57b 9–10]
68
ὅτι μιμήματα καὶ ὁμώνυμα τῶν ὄντων ἀπεργαζόμενος τῇ
γραφικῇ τέχνῃ. [PLATO Sph. 234b6–7]
69
νῦν γὰρ δὴ σύ τε κἀγὼ τούτου πέρι τοὔνομα μόνον ἔχομεν
κοινῇ͵ τὸ δὲ ἔργον ἐφ΄ ᾧ καλοῦμεν ἑκάτερος τάχ΄ ἂν ἰδίᾳ παρ΄ ἡμῖν
αὐτοῖς ἔχοιμεν· [PLATO Sph. 218c1–3]; ὥστε ὅταν γνωσθῇ ὅτι τοῦ κοινῇ
λεγομένου ὀνόματος ἰδία ἐστὶν ἔννοια παρ΄ ἑκατέρῳ͵ τότε γίνεται
δῆλον͵ ὅτι ὁμώνυμον τὸ ὄνομα. [SIMP. in Cat. 8.25.3–5]
ix
corr. ex vocamur
5
10
15
