DISCUSSIONUM PERIPATETICARUM T. II, L. I
42
10
5
Quod etiam non omnia relativa id suscipiant docuerat:
55
Prae-
ter quam quod non in omnibus ad aliud quodam modo se habentibus,
non enim est magis patrem esse, nec minus neque quidem fratrem aut
filium.
Illa quoque condicio, quod ad convertibilia dicantur, Ar-
chytae est:
56
Suscipiunt enim conversionem similem quidem ut ae-
quale et frater, dissimilem vere ut maius et minus.
Quam tamen di-
stinctionem similis et dissimilis conversionis, videtur Aristoteles
omisisse. Sed etiam quod non semper convertantur Archytas
scripserat:
57
Aliquod enim ipsorum non est convertibile, veluti scientia
et sensus; scientia enim dicitur scibilis et sensus sensibilis: scibile vero
non amplius dicitur scientiae, nec sensibile sensus.
Condicionis etiam
illius, quod simul existant relativa, idem author fuerat:
58
Ad aliud
vero quodam modo se habentis proprium est sibi invicem coexistere et
sibi invicem causae esse. Si enim duplex fuerit necesse est et dimidium
esse: si vero dimidium, necesse est etiam duplex causas dimidio esse et
dimidium duplici esse.
Sed Ocellus totius huiusce praedicamenti vim in quatuor ge-
nera coniecerat:
59
Eorum quae sunt ad aliquid, generalius divisio qua-
55
πλὰν οὐκ ἐπὶ πάντων τῶν <ποτ’> ἄλλο πως ἐχόντων· οὐ γὰρ
ἔστιν μᾶλλον πατέρα ἦμεν οὐδὲ ἧσσον, οὐδὲ μὰν ἀδελφὸν ἢ υἱόν.
[SIMP. in Cat. 8.178.22–23]
56
ἐπιδέχεται γάρ͵ {φησίν͵} τὰν ἀντιστροφὰν ὁμοίαν μὲν ὡς τὸ
ἴσον καὶ ἀδελφόν͵ ἀνομοίαν δὲ ὡς τὸ μεῖζον καὶ μεῖον. [SIMP. in Cat.
8.181.13–14]
57
τὸ μὲν γάρ τι αὐτῶν οὐκ ἔστιν ἀντίστροφον͵ οἷον ἐπιστάμα
καὶ αἴσθασις· ἐπιστάμα μὲν γὰρ λέγεται τῶ ἐπιστατῶ καὶ αἴσθασις
τῶ αἰσθατῶ͵ τὸ δὲ ἐπιστατὸν οὐκέτι λέγεται τᾶς ἐπιστήμας οὐδὲ τὸ
αἰσθατὸν τᾶς αἰσθήσιος. [SIMP. in Cat. 8.182.25–28]
58
τοῦ δὲ ποτ΄ [πρὸς] ἕτερόν πως ἔχοντος ἴδιον τό τε συνυπάρχειν
ἅμα ἀλλήλοις καὶ ἀλλάλων δὲ αἴτια ἦμεν· [SIMP. in Cat. 8.183.3–5]; ἐὰν
γὰρ διπλάσιον ᾖ͵ ἀνάγκα καὶ ἥμισυ ἦμεν͵ εἰ δὲ καὶ ἡμίσεον͵ ἀνάγκα καὶ
διπλάσιον <ἦμεν>͵{καὶ ἔστιν καὶ τὸ διπλάσιον} αἴτιον τῶ ἡμισέω ἦμεν
καὶ τὸ ἡμίσεον τῶ διπλασίω ἦμεν. [SIMP. in Cat 8.189.24–27]
59
τῶν πρός τι γενικώτερον διαίρεσις τετραχῶς διαιρέεται͵ φύσει͵
τέχνᾳ͵ τύχᾳ καὶ προαιρέσει· φύσει μὲν ὡς πατὴρ πρὸς τὸν υἱόν͵ τέχνᾳ
δὲ ὡς μαθητὴς πρὸς διδάσκαλον͵ τύχᾳ δὲ ὡς δῶλος πρὸς δεσπόταν καὶ
προαιρέσει ὡς φίλος πρὸς φίλον. [Ps.-ARCHYT. Fragm. 7.9–12]
15
