DISCUSSIONUM PERIPATETICARUM T. III, L. VI
288
Multis sane verbis est haec a Platone explicata de respiratio-
ne sententia:
77
Omne animal ipsius prorsus circa sanguinem et venas
caliditatem habet, veluti in ipso fontem quendam inexistentem ignis
.
78
Duo autem cum sint exitus, altero per corpus extra, altero per os et
nares
. Paulo vero antea dixerat:
79
Et omne hoc, aliud quidem in con-
vexa confluere molliter utpote aerem existentem fecit, alias quidem re-
fluere per convexa
, <rete>
xxiv
utpote corpore existente raro, inde intra
per ipsum et rursus extra, radios vero intra ignem succedentes sequi
ad utramque parte gradiente aere
. Dein:
80
Quoniam vacuum nihil est,
in quod latorum possit ingredi quid, et spiritus feratur a nobis extra,
id quod post hoc cuique clarum, quod non in vacuum sed vicinum ex
sede pellit
.
81
Impulsum vero expellit vicinum semper et propter hanc
necessitatem omne expulsum in sedem, unde exit, spiritus intrans illuc
et replens ipsam consequitur spiritum, et hoc simul omne veluti
rota
xxv
circumacta fit, quoniam vacuum nihil sit
. Tandem concludens
77
πᾶν ζῷον αὑτοῦ τἀντὸς [πάντως] περὶ τὸ αἷμα καὶ τὰς φλέβας
θερμότατα [θερμότητα] ἔχει͵ οἷον ἐν ἁυτῷ πηγὴν τινὰ ἐνοῦσαν πυρὸς.
[PLATO, Ti. 79.d.1 – 2]
78
δυοῖν δὲ τοῖν διεξόδοιν οὔσαιν [corr. ex οὖσαιν]͵ τῆς μὲν κατὰ τὸ
σῶμα ἔξω͵ τῆς δ’ αὖ κατὰ τὸ στόμα καὶ τὰς ῥῖνας [ῥίνας]. [PLATO, Ti.
79.d.6 – e.1]
79
καὶ πᾶνδὴτοῦτοτοτὲ [τότε]μὲνεἰς τὰἐγκύρτιασυῤῥεῖνμαλακῶς͵
ἅτε ἀέρα ὄντα͵ ἐποίησεν͵ τοτὲ [τότε] δ’ ἀναῤῥεῖν μὲν τὰ ἐγκύρτια͵ τὸ
[τότε] δὲ πλέγμα͵ ὡς ὄντος τοῦ σώματος μανοῦ͵ δύεσθαι εἴσω δι΄ αὐτοῦ
καὶ πάλιν ἔξω. τὰς δ’ἐντὸς τοῦ πυρὸς ἀκτῖνας διαδεδεμένας ἀκολουθεῖν
ἐφ΄ ἑκάτερα ἰόντος τοῦ ἀέρος. [PLATO, Ti. 78.d.2 – 7]
80
ἐπειδὴ κενὸν οὐδέν ἐστιν εἰς ὃ τῶν φερομένων δύναιτ΄ ἂν
εἰσελθεῖν τι͵ τὸ δὲ [τε] πνεῦμα φέρεται παρ΄ ἡμῶν [corr. ex ὑμῶν] ἔξω͵
τὸ μετὰ τοῦτο ἤδη παντὶ δῆλον ὡς οὐκ εἰς κενόν͵ ἀλλὰ τὸ πλησίον ἐκ
τῆς ἕδρας ὠθεῖ· [PLATO, Ti. 79.b.1 – 4]
81
τὸ δ΄ ὠθούμενον ἐξελαύνει τὸ πλησίον ἀεὶ καὶ κατὰ ταύτην τὴν
ἀνάγκην πᾶν περιελαυνόμενον εἰς τὴν ἕδραν ὅθεν ἐξῆλθεν τὸ πνεῦμα͵
εἰσιὸν ἐκεῖσε καὶ ἀναπληροῦν αὐτὴν ξυνέπεται τῷ πνεύματι͵ καὶ τοῦτο
ἅμα πᾶν οἷον τροχοῦ περιαγομένου γίνεται διὰ τὸ κενὸν μηδὲν εἶναι.
[PLATO, Ti. 79.b.4 – c.1]
xxiv
Petrić nije preveo riječ πλέγμα
xxv
Corr. ex tota
5
10
15
