DISCUSSIONUM PERIPATETICARUM T. III, L. VI
282
20
10
Ex studio consimili fuerit etiam illud, quod ait
proxime in iis,
quae de philosophia dicuntur, ex unius idea et prima longitudine, lati-
tudine ac profunditate animal conflasse: atque alia simili modo
.
xxi
Nam
cum hi libri non extent et in his, qui exstant, nihil tale a Platone
scriptum reperiatur, cum iam discussis locis conferendo recta ra-
tione credi potest ac debet distortum perversumque ab Aristote-
le fuisse hunc quoque Platonis sensum.
Illud vero clare constat ex his, qui exstant, libris falsum esse
quod subdit:
70
Numeri namque ipsae formae et principia entium di-
cebantur
. Omnium enim entium principia scimus Platonem non
numeros, sed
essentiam
,
οὐσίαν
idem, alterum, statum ac mo-
tum statuisse atque ideas et corporum elementalium triangulos,
rectangulum et isoscelem numeros pro principiis eum posuisse,
nullibi reperitur. Quamobrem totus hic locus prave fuit detor-
tus.
Libro De sensu capite 2. locum hunc eundem carpit:
71
Quan-
doquidem si ignis esset, sicuti Empedocles inquit: et in Timaeo scriptum
est, et accideret visio exeunte, sicuti ex laterna lumine, cur non etiam in
tenebris cerneret visio? Exstingui autem dicere in tenebris exeuntem,
sicuti Timaeus dicit, vanum est prorsus. Quae enim exstinctio luminis
70
οἱ μὲν γὰρ ἀριθμοὶ τὰ εἴδη αὐτὰ καὶ {αἱ} ἀρχαὶ <τῶν ὄντων>
ἐλέγοντο. [ARIST. de An. 404b.24 – 25, usp. također ARIST. Metaph.
1076a.30 – 31]
71
ἐπεὶ εἴ γε πῦρ ἦν͵ καθάπερ Ἐμπεδοκλῆς φησὶ καὶ ἐν τῷ Τιμαίῳ
γέγραπται͵ καὶ συνέβαινε τὸ ὁρᾶν ἐξιόντος ὥσπερ ἐκ λαμπτῆρος τοῦ
φωτός͵ διὰ τί οὐ καὶ ἐν τῷ σκότει ἑώρα ἂν ἡ ὄψις, τὸ δ΄ ἀποσβέννυσθαι
φάναι ἐν τῷ σκότει ἐξιοῦσαν [ἐξιοῦσην] ͵ ὥσπερ ὁ Τίμαιος λέγει͵
κενόν ἐστι παντελῶς. τίς γὰρ ἀπόσβεσις φωτός ἐστι; σβέννυται γὰρ ἢ
ὑγρῷ, ἢ ψυχρῷ τὸ θερμὸν καὶ ξηρόν [corr. ex ψυχρόν], οἷον δοκεῖ τό τ΄
[τότε] ἐν τοῖς ἀνθρακώδεσιν [corr. ex ἀνθρακιόδεσιν] εἶναι πῦρ καὶ ἡ
φλόξ͵ ὧν [corr. ex ἐν] τῷ φωτὶ οὐδέτερον φαίνεται ὑπάρχον. εἰ δ΄ ἄρα
ὑπάρχει μὲν ἀλλὰ διὰ τὸ ἠρέμα λανθάνει ἡμᾶς͵ ἔδει μεθ΄ ἡμέραν γε
[τε] καὶ {ἐν} τῷ ὕδατι ἀποσβέννυσθαι τὸ φῶς καὶ ἐν τοῖς πάγοις μᾶλλον
[μάλιστα] γίνεσθαι σκότον, ἡ γοῦν φλὸξ καὶ τὰ πεπυρωμένα [corr. ex
πεπυρομένα] σώματα πάσχει τοῦτο. νῦν δὲ οὐδὲν συμβαίνει τοιοῦτον.
[ARIST. Sens.437b.11 – 23.]
xxi
To je citat, dodan kurziv.
5
15
