DISCUSSIONUM PERIPATETICARUM T. III, L. V
228
ciei praedicatione, analogice vero ut multa ab uno dicantur? Id
enim fatemur. Sed quod infert:
86
Has enim scimus ipshominem et
ipsequum addentes sensibilibus verbum (ipsum)
non uti identitatem
prorsus significarent, sed excellentiam illorum ab his, nec sen-
sibilibus verbum ipsum additur, sed illis, ut significet simplici-
ter vere, per se, incommixte, essentialiter. Sophismata ergo haec
sunt Aristotelis distorta ac perversa.
Libro sequenti capite 3. quod tantopere tot prioribus locis
negaverat ideas esse, in hoc dubitanter negat:
87
forte vero neque
substantia sunt, etc
. Et capite 6:
88
Quid ergo est, quod facit unum
hominem, et cur unum et non multa veluti animal et bipes, praeser-
tim si est, sicuti dicunt quidam, ipsum quid animal et ipsum bipes
.
Imo hic homo est multa materia, forma, totum, partes neque po-
test unum ne cogitari quidem nedum nominari aut definiri, et si
unum est unione et vinculo sanguinum, nervorum, musculorum,
spirituum, unum est illud vero ipsanimal, vere est unum multis
constans partibus, sed unum simplici unitate.
Ad ea, quae fine libri 7. habet, iam respondimus. Quae vero
5. Sapientiae capite 4. recenset, eadem prorsus sunt cum his,
quae capite ultimo primi narraverat, quae cum ibi versaremur,
falsa esse ostendimus. Quae vero non eadem de ideis et numeris
commiscet nihil adversus Platonem, qui in hanc rem ne verbum
quidem scripsit, faciunt. Ideoque sunt nobis omittenda.
Restat modo, ut ad ea respondeamus, quae Ethicis Nicoma-
chiis libro 1. capite 6. disputatum vel a
xxi
patre vel a filio est. Ait
ergo:
89
Qui attulerunt opinionem hanc, non fecerunt ideas, in iis prius
86
ταύτας γὰρ ἴσμεν͵ αὐτοάνθρωπον καὶ αὐτόϊππον͵ προστιθέντες
τοῖς αἰσθητοῖς τὸ ῥῆμα, τὸ αὐτό. [ARIST. Metaph. 1040b.33 – 34]
87
ἴσως μὲν οὖν οὐδ΄ οὐσίαι εἰσίν [ARIST. Metaph. 1043b.21]
88
τί οὖν ἐστὶν ὃ ποιεῖ ἓν τὸν ἄνθρωπον καὶ διὰ τί ἓν ἀλλ΄ οὐ πολλά͵
οἷον τό τε ζῷον καὶ τὸ δίπουν͵ ἄλλως τε {δὴ} καὶ εἰ ἔστιν͵ ὥσπερ φασί
τινες͵ αὐτό τι ζῷον καὶ αὐτὸ δίπουν; [ARIST. Metaph. 1045a.14 – 17]
89
οἱ δὴ [δὲ] κομίσαντες τὴν δόξαν ταύτην, οὐκ ἐποίουν ἰδέας ἐν
οἷς τὸ πρότερον καὶ ὕστερον ἔλεγον͵ διόπερ οὐδὲ τῶν ἀριθμῶν ἰδέαν
κατεσκεύαζον· [ARIST. E N 1096a.17 – 19]
xxi
Corr. ex e
5
10
15
20
25
