DISCUSSIONUM PERIPATETICARUM T. II, L. VIII
518
5
nide dixerat his verbis:
80
Non alium magis quam Deum dixeris habe-
re exactissimam scientiam.
Et illud quoque 1.
De ente
capite 2. docet unum et ens esse
idem:
81
Et nihil aliud unum praeterquam ens.
Et:
82
Quotcunque unius
species, totidem et entis.
In
Parmenide
est:
83
Neque enim ens ab uno
defertur,
iv
neque unum ab ente, sed aequata sunt duo existentia semper
apud omnia.
Sed et Dei descriptio, quae est 4.
Sapientiae
capite 7.:
Dici-
mus Deum esse animal aeternum, optimum,
est in
Euthydemo
aliqua
ex parte:
84
Nonne,
inquit,
etiam animalia sunt isti Dii?
Nam, quod
Deus aeternus sit atque optimus, apud Platonem, supervaca-
neum est loca afferre. Sed integrior est apud Speusippum:
85
Deus
animal immortale ad felicitatem sufficiens.
CONTRARIA
Contraria non esse in eodem subiecto simul, tam celebre
apud Aristotelem et peripateticos omnes, in
Gorgia
est:
86
Sed si
contraria haec sunt ad invicem, necesse est ipsa se habere, sicuti habet
80
οὐκ ἄν τινα μᾶλλον ἢ θεὸν φαίης ἔχειν τὴν ἀκριβεστάτην
ἐπιστήμην. [PLATO Prm. 134c]
81
καὶ οὐδὲν ἕτερον τὸ ἓν παρὰ τὸ ὄν. [ARIST. Metaph. 1003b.31–32]
82
ὅσαπερ τοῦ ἑνὸς εἴδη͵ τοσαῦτα καὶ τοῦ ὄντος. [ARIST. Metaph.
1003b.33–34]
83
οὐδὲ γὰρ τὸ ὂν τοῦ ἑνὸς ἀπολείπεται, οὔτε τὸ ἓν τοῦ ὄντος ἀλλ΄
ἐξισοῦσθον [ἐξισοῦσθοιν] δύο ὄν τε ἀεὶ παρὰ πάντα. [PLATO Prm.
144e]
84
οὐκοῦν ἔφη καὶ ζῷά εἰσιν οὗτοι οἱ θεοί. [PLATO Euthd. 302d–e]
85
θεὸς, ζῷον ἀθάνατον͵ αὔταρκες πρὸς εὐδαιμονίαν. [PLATO Def.
411a]
86
αλλ’ οὖν εἴπερ ἐναντία ἐστὶ ταῦτα ἀλλήλοις ἀνάγκη περὶ αὐτῶν
ἔχειν, ὥσπερ περὶ ὑγιείας ἔχει καὶ νόσου. οὐ γὰρ ἅμα δή που ὑγιαίνει
τε καὶ νοσεῖ ὁ ἄνθρωπος͵ οὐ δ’ ἅμα ἀπαλλάττεται ὑγιείας τε δὲ νόσου.
[PLATO Grg. 495e]
iv
corr. ex deferitur
10
15
