DISCUSSIONUM PERIPATETICARUM T. II, L. VI
398
VAPORES
Primo occurrunt, quae libris
Mereorologicis
sunt ab Aristotele
comprehensa, quae a priscis fuisse cognita ipse initio statim atte-
statur:
232
Adhuc spectandum, quod omnes priores meteorologiam vo-
caverunt.
Haec omnia ex duplici exhalatione calida et sicca, atque
humida frigidaque pronasci affirmaverunt. Alteram ex ipsius te-
stimonio cognoverunt, quod est his verbis:
233
Calefacta enim Terra
a Sole exhalationem necesse est fieri non simplicem, uti quidam putant,
sed duplicem.
Sed utrasque capnodem et atmodem, fumosam ac
vaporosam Heraclitum cognovisse, Laertius abunde testatus est
his in eius vita verbis:
234
Rursus ipsam terram fundi: ex qua aqua
fiat ex hac reliqua, ferme ad exhalationem ducens eam, quae ex mari
est.
Mox:
235
Fieri autem exhalationes et a terra et a mari, has quidem
lucidas et puras, has autem tenebricosas, augeri autem ignem a lucidis,
aquam vero ab alteris.
Deinde addit:
236
Imbres et ventos et his similia
secundum differentes exhalationes.
Plutarchus etiam libro
Placitorum
3. cap. 2. et 3. et 4. Xenopha-
nis de ignitis passionibus refert sententiam:
Omnia haec talia nu-
bium ignitarum constitutiones vel motiones.
237
Et Anaxagorae:
238
232
ἔτι θεωρητέον ὃ πάντες οἱ πρότεροι μετεωρολογίαν ἐκάλουν.
[ARIST. Mete. 339b.21–22]
233
θερμαινομένης [θερμενομένης] γὰρ τῆς γῆς ὑπὸ τοῦ ἡλίου τὴν
ἀναθυμίασιν ἀναγκαῖον γίνεσθαι μὴ ἁπλῆν ὥς τινες οἴονται͵ ἀλλὰ
διπλὴν͵ [ARIST. Mete. 341b.6–8]
234
πάλιν δ’ αὐτὴν τὴν γῆν χεῖσθαι͵ ἐξ ἧς τὸ ὕδωρ γίνεσθαι͵ ἐκ δὲ
τούτου τὰ λοιπά͵ σχεδὸν {πάντα} ἐπὶ τὴν ἀναθυμίασιν ἄγων τὴν ἀπὸ
τῆς θαλάττης· [D. L. Vit. 9.9.3–5]
235
γίνεσθαι δ΄ ἀναθυμιάσεις ἀπό τε γῆς καὶ θαλάττης͵ ἃς μὲν
λαμπρὰς καὶ καθαράς͵ ἃς δὲ σκοτεινάς. αὔξεσθαι δὲ τὸ μὲν πῦρ ὑπὸ
τῶν λαμπρῶν͵ τὸ δὲ ὑγρὸν [ὕδωρ] ὑπὸ τῶν ἑτέρων. [D. L. Vit. 9.9.6–8]
236
ὑετούς τε καὶ πνεύματα, καὶ τὰ τούτοις ὅμοια κατὰ τὰς
διαφόρους ἀναθυμιάσεις. [D. L. Vit. 9.10.10–11.1]
237
πάντα τὰ τοιαῦτα νεφῶν πεπυρωμένων συστήματα ἢ κινήματα.
[Ps.-PLUT. Placit. 893 D.3–4]
238
τοὺς καλουμένους διᾴττοντας ἀπὸ τοῦ αἰθέρος σπινθήρων
δίκην καταφέρεσθαι, διὸ καὶ παραυτίκα <κατα>σβέννυσθαι. [Ps.-PLUT.
Placit. 893 C.11–13]
5
10
15
