DISCUSSIONUM PERIPATETICARUM T. II, L. VI
388
5
Neque haec solum, sed etiam elementa singula duplici esse
ornata qualitate, per quas fiat inter ea transmutatio; quae Aristo-
telis praeclarissima doctrina visa est, tota est Ocelli eodem ca-
pite:
210
Ignis ergo calidus et siccus, aer vero calidus et humidus, aqua
vero humida et frigida, terra vero frigida et sicca.
Aristoteles autem capite 3. libri 2.
De
ortu
ad verbum haec
omnia ita transcripsit:
211
Ignis enim calidus et siccus, aer autem cali-
dus et humidus (veluti vapor enim aer)
– quod de suo adiecit –
aqua
vero frigida et humida, terra autem frigida et sicca
.
Et quod Aristoteles addit:
212
Ignis vero est excessus caloris, si-
cut etiam crystallus frigoris. Concretio enim et fervor excessus quidam
sunt, alter frigoris, alter caloris. Si ergo crystallus est concretio humidi
et frigidi etiam ignis erit effervescentia calidi et sicci, ideoque nihil ex
crystallo generatur neque ex igne.
Ad verbum sunt apud Ocellum
ante citata:
213
Ignis ergo est excessus caloris, sicut crystallus frigoris.
Si ergo crystallus est concretio humidi et frigidi et ignis erit efferve-
scentia sicci et calidi atque ideo nihil ex crystallo generatur neque ex
igne.
Quibus tamen Aristoteles addidit illa:
Concretio enim et fer-
vor excessus quidam sunt
.
210
τὸ μὲν οὖν πῦρ θερμὸν καὶ ξηρὸν. ὁ δὲ ἀὴρ θερμὸς καὶ ὑγρὸς τὸ
δὲ ὕδωρ ὑγρὸν καὶ ψυχρὸν ἡ δὲ γῆ ψυχρὰ καὶ ξηρά. [OCELL. Univ. nat.
2.11.1–3]
211
τὸ μὲν γὰρ πῦρ θερμὸν καὶ ξηρόν͵ ὁ δ΄ ἀὴρ θερμὸν [θερμὸς] καὶ
ὑγρόν [ὑγρός] (οἷον ἀτμὶς [ἀτμὴς] γὰρ ὁ ἀήρ)͵ τὸ δ΄ ὕδωρ ψυχρὸν καὶ
ὑγρόν͵ ἡ δὲ γῆ ψυχρὰ καὶ ξηρά. [ARIST. GC 330b.3–5]
212
τὸ δὲ πῦρ ἐστιν ὑπερβολὴ θερμότητος ὥσπερ καὶ κρύσταλλος
ψυχρότητος. ἡ πῆξις γὰρ καὶ ζέσις ὑπερβολαί τινές [ὑπερβολή τίς] εἰσὶ͵
ἡ μὲν ψυχροῦ, ἡ δὲ θερμότητος [θερμοῦ]. εἰ [ἐὰν] οὖν ὁ κρύσταλλός
ἐστι πῆξις ὑγροῦ καὶ ψυχροῦ͵ καὶ τὸ πῦρ ἔσται ζέσις θερμοῦ καὶ ξηροῦ.
διὸ καὶ οὐδὲν οὔτε ἐκ κρυστάλλου γίνεται, οὔτ’ ἐκ πυρός. [ARIST. GC
330b.25–30]
213
τὸ μὲν γὰρ [οὖν] πῦρ ἐστιν ὑπερβολὴ θερμότητος, ὥσπερ ὁ
κρύσταλλος ψυχρότητος. {ἡ γὰρ πῆξίς τε καὶ ζέσις ὑπερβολή τινός
ἐστιν͵ ἡ μὲν θερ μότητος ἡ δὲ ψυχρότητος} ἐὰν οὖν ὁ κρύσταλλος
πῆξις ὑγροῦ καὶ ψυχροῦ͵ καὶ τὸ πῦρ ἔσται ζέσις ξηροῦ καὶ θερμοῦ·
διόπερ οὐδὲν ἐκ κρυστάλλου γίνεται οὐ δ’ ἐκ πυρός. [OCELL.
Univ. nat.
2.9.2–8]
10
15
