DISCUSSIONUM PERIPATETICARUM T. II, L. II
142
VERUM. FALSUM.
De vero autem et falso Hermes longum habet sermonem in
fragmento quodam, quod ex Cyprica peregrinatione nostra attu-
limus; quod inter alia non pauca in
Sapientiae thesauro
dabimus
legendum. Plato autem in
Euthydemo
sic de vero:
106
Sed enim qui
ens dicit et entia, vera dicit.
Falsum in
Theaeteto
, contrarium vero
falsum ita:
107
Falsam dicimus esse opinionem aliopinionem quandam,
quando quis aliquid entium alio ente commutans cogitatione dixerit
esse.
Quod idem Aristoteles obscurius 6.
Philosophiae
ita expres-
sit:
108
Qui divisum putat divisum esse et compositum compositum.
Fallitur vero qui contrarie habet.
Et lib. 4. cap. 3.:
109
Non enim est
falsum et verum in rebus, sed in cogitatione.
Videtur ex locis illis
Platonicis et aliis desumptum.
PRINCIPIUM. CAUSA. ELEMENTUM. NATURA.
NECESSARIUM.
Quinque vero illa: principium, causa, elementum, natura, ne-
cessarium, sunt ab antiquis saepe in tractationem revocata. Aristo-
teles ipso sic de principio scribente
Sophiae
1. cap. 3.:
110
Attamen
accepimus et eos qui ante nos in considerationem entium venerunt et
106
Ἀλλὰ μὴν ὅ γε τὸ ὂν λέγων καὶ τὰ ὄντα τἀληθῆ λέγει· [PLATO
Euthd. 284a]
107
Ἀλλοδοξίαν τινὰ οὖσαν ψευδῆ φαμεν εἶναι δόξαν͵ ὅταν τίς τι
τῶν ὄντων ἄλλο [ἄλλῳ] αὖ τῶν ὄντων ἀνταλλαξάμενος τῇ διανοίᾳ φῇ
εἶναι. [PLATO Tht. 189b12–c2]
108
ὁ τὸ διῃρημένον οἰόμενος διῃρῆσθαι καὶ τὸ συγκείμενον
συγκεῖσθαι͵ ἔψευσται δὲ ὁ ἐναντίως ἔχων. [ARIST. Metaph
.
1051b3–5]
109
οὐ γάρ ἐστι τὸ ψεῦδος καὶ τὸ ἀληθὲς ἐν τοῖς πράγμασιν͵ {οἷον τὸ
μὲν ἀγαθὸν ἀληθὲς τὸ δὲ κα κὸν εὐθὺς ψεῦδος͵} ἀλλ΄ ἐν διανοίᾳ͵ [Arist.
Metaph
.
1027b.25–27]
110
ὅμως δὲ παραλάβωμεν καὶ τοὺς πρότερον ἡμῶν εἰς ἐπίσκεψιν
τῶν ὄντων ἐλθόντας καὶ φιλοσοφήσαντας περὶ τῆς ἀληθείας. δῆλον
γὰρ ὅτι κἀκεῖνοι λέγουσιν ἀρχάς τινας καὶ αἰτίας· [ARIST. Metaph.
983b.1–4]
5
10
15
