DISCUSSIONUM PERIPATETICARUM T. II, L. II
134
rursus:
79
Et nunc sane amicus idem, nunc vero hostis, differens ha-
bitudine et eo, quod ad aliquid dicitur, secundum vero essentiam non
differt.
Et iterum:
80
Aliarum sane rationum differentiae manifestiores
sunt. Qualitates autem et habere et pati difficilius comprehensibiles ha-
bent differentias.
De proprio autem:
81
Substantiae quidem proprium non recipere
magis et minus.
Sic in quantitate et qualitate agnoscit proprieta-
tes; Archytas quoque:
82
Conceptibus et categoriis inexistunt quae-
dam communia, quaedam vero propria.
Is idem etiam in substantia,
in actione, in contrariis triplices differentias constituit. De acci-
dentibus idem ita:
83
Omnis enim substantia per se est. Coexistentia
vero et accidentia vel in ea, vel non sine ea.
Et Perictione, quod antea
attulimus:
84
Accidentia entibus.
Et rursus:
85
Universaliter quidem
omnibus accidentia.
Apud Hippocratem quoque, apud Platonem
haec eadem infinities leges.
TOTUM. PARTES.
Totum quidem ac partes nominantur tum ab Hermete tum
ab Ocello et in corporibus et in incorporeis; in his ille sic in
Clave
79
καὶ νῦν μὲν φίλος ὁ αὐτός͵ νῦν δὲ ἐχθρὸς διαφέρων τᾷ σχέσει καὶ
τῷ πρός τι λεγομένῳ καὶ κατὰ τὴν οὐσίαν οὐ διαφέρει· [Ps.-ARCHYT.
Fragm. 3.26–28]
80
Αἱ μὲν οὖν τῶν ἄλλων λόγων διαφοραὶ ἐκδηλότεραί εἰσιν͵ ἁ δὲ
ποότης καὶ τὸ ἔχειν καὶ τὸ πάσχειν δυσθεωρητέρας ἔχουσι διαφοράς·
[Ps.-ARCHYT. Fragm. 4.8–9]
81
Τᾶς μὲν οὖν οὐσίας ἴδιον τὸ μὴ ἐπιδέχεσθαι τὸ μᾶλλον καὶ τὸ
ἧττον. [Ps.-ARCHYT. Fragm. 5.12]
82
Ταῖς δὲ διανοίαις ταύταις καὶ ταῖς κατηγορίαις συνυπάρχει τινὰ
μὲν κοινά͵ τινὰ δὲ ἴδια. [Ps.-ARCHYT. Fragm. 26.16–17]
83
πᾶσα γὰρ οὐσία καθ΄ αὑτάν ἐντι͵ τὰ δὲ συνυπάρχοντα καὶ
συμβεβηκότα ἢ ἐν ταύτᾳ φημί ἢ οὐκ ἄνευ ταύτας. [Ps.-ARCHYT. Fragm.
26.22–27.1]
84
τὰ δὲ συμβεβακότα τοῖς ἐοῖσιν. [PERICT. Fragm
.
146.10–11]
85
τὰ μὲν ὦν καθόλω πᾶσι συμβεβακότα. [PERICT. Fragm
.
146.12]
5
10
15
