Franciscus Patricius: Discussionum peripateticarum tomus secundus (Liber I-IV) - page 222

DISCUSSIONUM PERIPATETICARUM T. II, L. II
130
corpore. Ambo ergo penetrant in corpora intelligibilia et materialia.
Ex oppositione namque et contrarietate oportet omnia constare.
Et in
Catholico
sermone
:
70
Sic et contraria latio est stabilis, a contrarietate
confirmata.
Contrariorum item meminit
Libello 9.
:
71
Etenim mens
gravida est omnibus conceptibus bonis quidem, quando a Deo semina
acceperit, contrariis vero quando ab aliquo daemonum.
Aristoteles oppositorum genera quatuor facit. Id Archytium
dogma fuerat, quod Simplicius ita recitat:
72
Et lege et natura oppo-
ni ad invicem dicuntur contraria veluti bonum malo et sanum aegro et
verum falso. Quaedam ut habitus privationi, ut vita morti et visio cae-
citati et scientia oblivioni. Quaedam ut quae ad aliquid quodammodo se
habent, ut duplex dimidio, princeps subdito et dominus servo. Alia ut
affirmatio negationi, veluti hominem esse et hominem non esse et pro-
bum esse et non esse.
Species quoque contrariorum duas his aliis
docuit verbis:
73
Contrariorum namque alia immediata sunt, alia vero
habentia medium.
Relativam vero oppositionem et Ocellus et Ar-
chytas in ea categoria ostenderunt: privativam
iii
vero Archytas
et alii Pythagorei, in illa coniugatione, quam toties citamus: bo-
num, malum et reliqua.
70
οὕτω καὶ ἡ ἐναντία φορὰ ἕστηκεν [ἐστιν] ἑδραία͵ ὑπὸ τῆς
ἐναντιότητος στηριζομένη. [CORP. HERM.
Logos katholikos
<intercidit ti-
tulus> 7.12–13]
71
ὁ γὰρ νοῦς κύει πάντα τὰ νοήματα͵ ἀγαθὰ μέν͵ ὅταν ὑπὸ τοῦ
θεοῦ τὰ σπέρματα λάβῃ͵ ἐναντία δέ͵ ὅταν ὑπό τινος τῶν δαιμονίων.
[CORP. HERM. De intellectione et sensu 3.1–3]
72
καὶ κατὰ νόμον καὶ κατὰ φύσιν ἀντικεῖσθαι ἀλλήλοις λέγεται
τὰ μὲν {ὡς} ἐναντία͵ οἷον ἀγαθὸν κακῷ καὶ ὑγιὲς κάμνοντι καὶ ἀληθὲς
ψευδεῖ· τὰ δὲ ὡς ἕξις στερήσει͵ οἷον ζωὴ θανάτῳ καὶ ὅρασις τυφλότατι
καὶ ἐπιστάμα λάθᾳ· τὰ δὲ ὡς πρός τί πως ἔχοντα͵ οἷον διπλάσιον ἡμίσει͵
ἄρχον ἀρχομένῳ καὶ δεσπόζον δεσποζομένῳ· τὰ δὲ ὡς κατάφασις
ἀποφάσει͵ οἷον τὸ ἄνθρωπον ἦμεν τῷ μὴ <ἄνθρωπον> ἦμεν καὶ τὸ [τῷ]
σπουδαῖον ἦμεν τῷ [τὸ] μὴ ἦμεν. [SIMP. in Cat. 8.382.11–16]
73
τῶν γὰρ ἐναντίων ἃ μὲν ἄμεσά ἐντι͵ ἃ δὲ ἔχει μέσον. [SIMP. in
Cat. 8.391.3–4]
iii
corr. ex ostenderunt. Privativam
5
10
15
1...,212,213,214,215,216,217,218,219,220,221 223,224,225,226,227,228,229,230,231,232,...350
Powered by FlippingBook