DISCUSSIONUM PERIPATETICARUM T. II, L. II
122
cludit:
49
Quartam sane ad tres species speciem, ipsum idem, ponemus.
Theae. Maxime sane.
Et paulo post:
50
Quintam sane (alterius) natu-
ram dicendum in speciebus existentem in quibus proposuimus. Theae.
Nae.
Haec itaque Plato summa et universalissima genera rerum
statuit, quae fuerant ante a Pythagoreis constituta. Haec quoque
omnes postea Platonici et secuti et tutati sunt. Adeo ut inter Pla-
tonicos 1. nominis, Plotinus tres libros conscripserit ad haec quin-
que genera stabilienda, decemque Aristotelica labefactanda.
STATUS. MOTUS
De quibus sane duo, Hermes in
Clave
statum et motum rise-
rat hoc pacto:
51
Omnis enim materialis motus generatio est; intelligi-
bilis vero status, movet materialem motum.
Et in
Sermone catholico
:
52
Omnis ergo motus in statu.
Pythagorei in duplici illa syzygia quam
Aristoteles 1.
Sophiae
cap. 5. et alibi, uti Simplicius testatur, affert,
τὸ ἠρμοῦν et τὸ κινούμενον
, quiescens et motum, posuerunt;
quae postea veluti explicans libro 5. cap. 8 ita scribit:
53
Alia enim
retulerunt ad principia, veluti motum, statum, bonum, malum.
[202]
INFINITUM. TERMINUS.
Infinitum vero et terminum Plato in
Philebo
longa disputa-
tione prosequitur et concludens ita scribit:
54
Primum ergo infini-
49
Τέταρτον δὴ πρὸς τοῖς τρισὶν εἴδεσιν <εἶδος> τὸ ταὐτὸν τιθῶμεν;
ΘΕΑΙ. Πάνυ μὲν οὖν. [PLATO Sph
.
255c5–7]
50
Πέμπτον δὴ τὴν θατέρου φύσιν λεκτέον ἐν τοῖς εἴδεσιν οὖσαν͵
ἐν οἷς προαιρούμεθα. ΘΕΑΙ. Ναί. [PLATO Sph
.
255d9–e2]
51
πᾶσα γὰρ ὑλικὴ κίνησις γένεσίς ἐστιν. ἡ δὲ νοητὴ στάσις κινεῖ
τὴν ὑλικὴν κίνησιν. [CORP. HERM. Clavis 10.11–11.1]
52
Πᾶσα οὖν κίνησις ἐν στάσει. [CORP. HERM. Logos katholikos <in-
tercidit titulus> 8.7]
53
τὰ μὲν γὰρ ταῖς ἀρχαῖς ἀποδιδόασιν͵ οἷον κίνησιν στάσιν͵
ἀγαθὸν, κακόν. [ARIST. Metaph
.
1084a.34–35]
54
Πρῶτον μὲν τοίνυν ἄπειρον λέγω͵ δεύτερον δὲ πέρας͵ ἔπειτ΄ ἐκ
τούτων τρίτον μεικτὴν {καὶ} γεγενημένην οὐσίαν· τὴν δὲ τῆς μείξεως
αἰτίαν καὶ γενέσεως τετάρτην λέγων ἆρα μὴ πλημμελοίην ἄν τι;
[PLATO Phlb. 27b7–c1]
5
10
15
20
