DISCUSSIONUM PERIPATETICARUM T. II, L. I
74
ralem contemplationem sed impulsus ab ipsa re. Tempore vero Socratis
id auctum est et naturalia quaerendi studium desiit, nam ad utilem
virtutem et civilem declinarunt philosophantes.
Speusippus quoque
Definitionum
libellum edidit, qui mihi
videtur is qui sub Platonis nomine est circumlatus, asserente id
etiamMarsilio Ficino. In eo etiam est clarissima definitionis defi-
nitio, sic:
104
Definitio sermo ex differentia et genere compositus.
Sed et
Hippocrates definiit libro
De arte
:
105
Et primum sane definiam quod
puto medicinam esse.
Et in reliquiis Pythagoreorum meo
Sapientiae
thesauro
comprehensis, definitiones non paucas variarum rerum
reperies.
DE DIVISIONE
Divisionem vero Plato multis dialogis, sed praesertim
Sophi-
sta
, non solum summa cum laude exercuit, verum etiam
Politico
,
et exercuit et facere docuit:
106
Quoniam generum in species divisio-
nis.
Deinde:
107
Sed, o amice, in minuta secare non est securum per me-
dia, vero securius est ire secantes et magis ideis quis occurrat, hoc vero
maxime conducit ad quaestiones.
Quibus verbis deinceps annectit
omnem dividendi artem et postea:
108
Multo vero maxime et primo
methodum ipsam in pretio habere posse in species dividere.
Et post
aliquot verba:
109
Oportet enim in proximum maxime numerum se-
care semper.
Quod postea ostendit exemplo metritices. In
Phaedro
104
Ὅρος λόγος ἐκ διαφορᾶς καὶ γένους συγκείμενος. [PLATO Def.
414d10]
105
καὶ πρῶτόν γε διοριεῦμαι ὃ νομίζω ἰητρικὴν εἶναι͵ [HP. de
Arte 3.4]
106
διότι τῆς τῶν γενῶν κατ΄ εἴδη διαιρέσεως. [PLATO Sph. 267d5–6]
107
ἀλλὰ γάρ͵ ὦ φίλε͵ λεπτουργεῖν οὐκ ἀσφαλές͵ διὰ μέσων δὲ
ἀσφαλέστερον ἰέναι τέμνοντας͵ καὶ μᾶλλον ἰδέαιςἄν τιςπροστυγχάνοι.
τοῦτο δὲ διαφέρει τὸ πᾶν πρὸς τὰς ζητήσεις. [PLATO Plt. 262b5–c1]
108
πολὺ δὲ μάλιστα καὶ πρῶτον τὴν μέθοδον αὐτὴν τιμᾶν τοῦ κατ΄
εἴδη δυνατὸν εἶναι διαιρεῖν. [PLATO Plt. 286d8–9]
109
δεῖ γὰρ εἰς τὸν ἐγγύτατα ὅτι μάλιστα τέμνειν ἀριθμὸν ἀεί. [PLATO
Plt. 287c4–5]
5
10
15
20
