DISCUSSIONUM PERIPATETICARUM T. II, L. I
80
propositione:
126
Demonstrativa vero, si vera fuerit
et ex initio positis
hypothesibus accepta.
Haec duae condiciones ut vera sit proposi-
tio, ut ex praecognitis demonstratio fiat a Speusippo, ut vidimus,
positae ab Aristotele sunt connumeratae inter alias demonstra-
tionis condiciones. Quin immo Speusippus eam appellavit syllo-
gismum non minus quam Aristoteles.
Talis autem fuerit, qualem Plato in Theaeteto describit, ex es-
sentialibus et veris constare:
127
In passionibus ergo non inest scientia,
sed in earum syllogismo. Essentia enim et veritas hic quidem, ut apparet,
potest attingi, ibi vero impossibile.
Quod Aristoteles quoque usurpavit
demonstrativo syllogismo passiones de subiecto concludi. Principia
autem demonstrationis per se nota esse debere et cum Speusippo,
uti diximus, et cum Ocello consentit, qui libro
De natura
cap. 1. ita
scripserat:
128
Et principia demonstrationum incognitarum rerum signi-
ficantia cum sint, ipsa ex se ipsis clara et cognita sunt.
Et
xxiv
Xenophon
Oeconomico
suo eandemsententiam ita expresserat:
129
Ducens enimme
per ea, quae ego scio similia his demonstrans, quae non putabam scire, per-
suasus puto quod et haec scio.
Ex
xxv
necessariis quoque talem probatio-
nem esse debere Plato in
Theaeteto
sic scripserat:
130
Demonstrationem
vero et necessitatem nullam dicitis sed probabili utimini.
Et in
Timaeo
dixe-
126
ἀποδεικτικὴ δέ͵ ἐὰν ἀληθὴς ᾖ καὶ διὰ τῶν ἐξ ἀρχῆς ὑποθέσεων
εἰλημμένη. [ARIST. APr. 24a.30–24b.10]
127
Ἐν μὲν ἄρα τοῖς παθήμασιν οὐκ ἔνι [ἔνεστι] ἐπιστήμη͵ ἐν δὲ τῷ
περὶ ἐκείνων συλλογισμῷ· οὐσίας γὰρ καὶ ἀληθείας ἐνταῦθα μέν͵ ὡς
ἔοικε͵ δυνατὸν ἅψασθαι͵ ἐκεῖ δὲ ἀδύνατον. [PLATO Tht. 186d2–5]
128
καὶ αἱ ἀρχαὶ τῶν ἀποδείξεων͵ τῶν ἀφανῶν σημαντικαὶ οὖσαι͵
αὐταὶ ἐξ ἑαυτῶν ἐμφανεῖς [ἐκφανεῖς] τε καὶ γνώριμοί [γνωστικαί] εἰσιν·
[OCELL. Univ. nat. 1.9.4–5]
129
ἄγων γάρ με δι΄ ὧν ἐγὼ ἐπίσταμαι͵ ὅμοια τούτοις ἐπιδεικνὺς ἃ
οὐκ ἐνόμιζον ἐπίστασθαι ἀναπείθεις͵ οἶμαι͵ ὡς καὶ ταῦτα ἐπίσταμαι.
[X. Oec. 19.15.3–16.1]
130
ἀπόδειξιν δὲ καὶ ἀνάγκην οὐδ΄ ἡντινοῦν λέγετε ἀλλὰ τῷ εἰκότι
χρῆσθε. [PLATO Tht. 162e4–5]
xxiv
corr. ex Ex
xxv
corr. ex Et
10
15
5
20
