DISCUSSIONUM PERIPATETICARUM T. II, L. I
64
Hippocrates quoque libro
De euschemosyne
xv
:
97
Multae enim rerum
non syllogismo sed ope indigent.
Timaeus quin etiam Locrus Pytha-
goreus libello
De mundo
:
98
Has vero duplicem et triplicem facilius est
syllogizare stante primo.
Quasi idem illi fit:
stante primo
, quod Ari-
stoteli:
quibusdam positis
in syllogismi definitione. Sed Aristotelis
testimonio Socrates quoque syllogismum est venatus. Sic enim 5.
Sapientiae
capite 2. scribit:
99
Recta ille ratione quaerebat, quod quid est,
syllogizare etenim quaerebat. Namque principium est syllogismorum ip-
sum quod quid est.
At enim totam [190] secundam 1.
Analytici
par-
tem, quae est de medio syllogismi inveniendo, Zenonis Eleaticam
methodum secutus Aristoteles videtur conscripsisse: id clarum
fiet ei viro, qui diligenter veritatis studio non sectae suae defen-
dendae contentione, Aristotelica conferet cum Zenoniis hisce,
quae ex Procli
Commentariis in Platonis Parmenidem
, huc transcri-
psi. Qui Proclus, cum saepe antea Zenoniae et Eleaticae methodi
mentionem honorificam fecisset, 5. tandem eorum commentario-
rum libro apertissime eam et explicat et multis verbis exercet.
Ne quis autem, quia ea commentaria impressa nondum sunt,
ac in paucorum manibus versantur, haec me fingere suspicetur,
Procli verba etiamsi prolixiora apponam. Sunt autem haec se-
quentia. Quae ita Latine reddidimus:
100
Quoniam vero Eleaticam
97
πολλὰ γὰρ οὐδὲ συλλογισμοῦ͵ ἀλλὰ βοηθείης δεῖται τῶν
πραγμάτων. [HP. Decent. 11.3–4]
98
ταύτας δὲ τάν τε διπλασίανκαὶ τριπλασίαν ῥᾷονσυλλογίξασθαι
ἑσταμένω τῶ πράτω. [TI. LOCR. Fragm. 209.5–6]
99
ἐκεῖνος δ΄ εὐλόγως ἐζήτει τὸ τί ἐστιν· συλλογίζεσθαι γὰρ ἐζήτει͵
ἀρχὴ δὲ τῶν συλλογισμῶν τὸ τί ἐστιν· [ARIST. Metaph. 1078b.23–25]
100
ἐπειδὴ δὲ τὴν Ἐλεατικὴν μέθοδον ἐν τούτοις παραδίδωσιν ὁ
Πλάτων͵ φέρε τὸ λογικὸν αὐτῆς πρός γε τὸ παρὸν θεωρήσομεν. Δεῖ δὴ
νοεῖν ἐκ μιᾶς ὑποθέσεως δύο τινὰς ἀποφυομένας͵ ἔπειτα τρεῖς καθ΄
ἑκάστην τῶν τριῶν [δυοῖν]͵ ὥστε τὰς μετὰ τὴν μονάδα καὶ τὴν δυάδα
γενομένας ἓξ ὑποθέσεις τετραπλασιαζομένας εἰς τὸν εἰκοστὸν τέταρτον
καταλήγειν ἀριθμόν. Ἔστι δὲ μοναδικὴ μὲν ὑπόθεσις καὶ ἁπλουστάτη͵
τίνι τί συμβαίνει· τοῦτο γοῦν κοινὸν ἐπὶ πασῶν ἐστι τῶν ὑποθέσεων· καὶ
γὰρ ὁ τὸ καταφατικὸν ἢ ἀποφατικὸν λέγων συμβαῖνόν τι λέγει πάντως͵
καὶ ὁ τὸ πρὸς ἑαυτὸ͵ καὶ ὁ τὸ πρὸς ἄλλο λαμβάνων͵ δῆλον ὡς τὶ καὶ τὶ
5
10
15
20
xv
corr. ex euschymosine
