DISCUSSIONUM PERIPATETICARUM T. II, L. I
68
quadam tenus affirmativum, quadam autem tenus negativum. Non
enim hoc dicit oratio, quod contradictio simul verificetur, et
xvii
simul
opposita consequantur, sed
xviii
quod idem quodam modo inerit eidem et
quodam modo non inerit. Haec ergo tria ut existente re et non existente
et quodam modo existente, quodam autem non existente considerantes,
clarum quod duas ab initio hypotheses sextuplicabimus, erunt ergo sex
hypotheses. Si est, quid sequitur, et quid non sequitur, et quid simul
sequitur et non sequitur. Et si non est, quid sequitur similiter et quid
non sequitur et quid simul sequitur et non sequitur. Tunc enim factum
est duplex ens et non ens. Et accidens triplex, consequens. Et non con-
sequens et
xix
consequens simul et non consequens. Dualitas vero super
trinitatem omnino in senarium desinit. Rursus unaquaeque harum sex
hypothesium quadruplicatur per accidentis ad subiectum differentiam.
Vel enim sibi quid accidit, vel aliis. Et horum utrique dupliciter. Vel
ἢ αὐτῷ πρὸς τὰ ἄλλα͵ καὶ τοῖς ἄλλοις ἢ πρὸς ἑαυτὰ͵ ἢ πρὸς αὐτό· ταύτας
δὲ τὰς τέτταρας διαφορὰς ἐὰν καθ΄ ἑκάστην πλέκῃς τῶν ἓξ πρώτων
ὑποθέσεων͵ δῆλον ὅτι τέτταρας καὶ εἴκοσι ποιήσεις τὰς ὅλας ὑποθέσεις.
Νοείσθω δὲ τὸ λεγόμενον ἐκ τῶν ὑπογεγραμμένων͵ εἰ ἔστι͵ τί ἕπεται αὐτῷ
πρὸς αὑτό· εἰ ἔστι͵ τί οὐχ ἕπεται αὐτῷ πρὸς αὑτό· εἰ ἔστι͵ τί ἕπεται καὶ οὐχ
ἕπεται αὐτῷ πρὸς ἑαυτό· πάλιν εἰ ἔστι͵ τί ἕπεται αὐτῷ πρὸς τὰ ἄλλα· εἰ
ἔστι͵ τί οὐχ ἕπεται αὐτῷ πρὸς τὰ ἄλλα· εἰ ἔστι͵ τί ἕπεται καὶ οὐχ ἕπεται
αὐτῷ πρὸς τὰ ἄλλα. Πρώτη μὲν ἑξὰς αὕτη· δευτέρα δὲ τοιαύτη· εἰ ἔστι͵
τί ἕπεται τοῖς ἄλλοις πρὸς ἑαυτά· εἰ ἔστι͵ τί οὐχ ἕπεται τοῖς ἄλλοις πρὸς
ἑαυτά· εἰ ἔστι͵ τί ἕπεται καὶ οὐχ ἕπεται τοῖς ἄλλοις πρὸς ἑαυτά· πάλιν εἰ
ἔστι͵ τί ἕπεται τοῖς ἄλλοις πρὸς αὐτό· εἰ ἔστι͵ τί οὐχ ἕπεται τοῖς ἄλλοις
πρὸς αὐτό· εἰ ἔστι͵ τί ἕπεται καὶ οὐχ ἕπεται τοῖς ἄλλοις πρὸς αὐτό. Δευτέρα
μὲν οὖν ἑξὰς αὕτη· τρίτη δὲ ἥδε· εἰ μὴ ἔστι͵ τί ἕπεται αὐτῷ πρὸς ἑαυτό· εἰ
μὴ ἔστι͵ τί οὐχ ἕπεται αὐτῷ πρὸς ἑαυτό· εἰ μὴ ἔστι͵ τί ἕπεται καὶ οὐχ ἕπεται
αὐτῷ πρὸς ἑαυτό· πάλιν εἰ μὴ ἔστι͵ τί ἕπεται αὐτῷ πρὸς τὰ ἄλλα· εἰ μὴ
ἔστι͵ τί οὐχ ἕπεται αὐτῷ πρὸς τὰ ἄλλα· εἰ μὴ ἔστι͵ τί ἕπεται καὶ οὐχ ἕπεται
αὐτῷ πρὸς τὰ ἄλλα. Τρίτη μὲν οὖν ἑξὰς αὕτη· τετάρτη δὲ ἥδε· εἰ μὴ ἔστι͵ τί
ἕπεται τοῖς ἄλλοις πρὸς ἑαυτά· εἰ μὴ ἔστι͵ τί οὐχ ἕπεται τοῖς ἄλλοις πρὸς
ἑαυτά· εἰ μὴ ἔστι͵ τί ἕπεται καὶ οὐχ ἕπεται τοῖς ἄλλοις πρὸς ἑαυτά· πάλιν
εἰ μὴ ἔστι͵ τί ἕπεται τοῖς ἄλλοις πρὸς αὐτό· εἰ μὴ ἔστι͵ τί οὐχ ἕπεται τοῖς
ἄλλοις πρὸς αὐτό· εἰ μὴ ἔστι͵ τί ἕπεται καὶ οὐχ ἕπεται τοῖς ἄλλοις πρὸς
αὐτό. [PROCL. in Prm. 1000.34–1002.32]
xvii
corr. ex verificetur. Et
xviii
corr. ex consequantur. Sed
xix
corr. ex consequens. Et
5
10
