Page 46 - Antonius Xderich: Metaphysica

276

Hrkać,

S., Metaphysicap. AlItoniiXderich, Prilozi

53-54

(2001). str. 231-285

habet ut communicetur negationem alicui supposito, verum etiam repugnat

illi sic communicari et ab illo dependere; ut natura divina cui repugnat aliquo

modo dependere a supposito creato. His ita visis et notatis

Dico primo:

Persona est intellectualis naturae incommunicabilis existen–

tia. Hanc definitionem ponit Scotus, in I, dist. 33, quo unica.

Li 'existentia' ponitur loco generis per hoc enim persona convenit iis

quae nec persona nec suppositum sunt.

Per li 'incommunicabilis' convenit personae cum iis quae sunt supposita,

et differt ab iis quae non sunt.

Per li 'intellectualis naturae' differt persona (et tantum extrinsece) a sup–

positis, haec enim non connotant necessario naturam intellectualem, ut dixi.

Ex qua definitione infertur quod subsistentia prout praescindit a suppo–

sitionalitate et personalitate sic recte definire possit: Est substantialis natu–

rae incommunicabilis existentia; quae

defini tio

patet ex dictis. Igitur, sensus

seeundae partis tituli quaestionis est: an in toto substantiali, ex materia et

forma composito, detur unica simplex et indivisibilis existentia, an vero sub–

sistentia extensa et composita, taliter quod materiae correspondeat una pars

subsistentiae realiter distinctae ab alia parte subsistentiae, quae correspon–

det formae, et suppono tanquam certum nulli aceidenti ex se ratione subsis–

tentiae convenire; nam subsistentia importat incommunicabilitatem unius

suppositi cum supposito alterius naturae; sed accidens ex sua natura est

COffi–

municabile supposito;

ergo,

nulli aecidenti ex se eonvenit ratio subsistentiae.

Dico secundo:

Subsistentia totius substantialis compositi ex materia et

forma est unica et simplex, unde neutri parti aliqua subsistentia partialis pro–

prie dicta correspondet. Quod

Probatur:

Totum essentiale physicum est aliqua entitas realiter a partibus

suis distineta simul sumptis et unitis; sed talis entitas est sufficiens et propor–

tionaturn subiectum unius totalis et simplicis subsistentiae, qua

pasita,

totum

compositum substantiale subsistit;

ergo,

subsistentia etc. Videantur de hoc

plura in libro primo

Physicorum,

ubi egimus de subsistentia materiae. Interim

Objicies primo:

Destrueta unione totius humanitatis assumptae in triduo

mortis Christi Domini partes, scilicet anima et corpus manserunt unita ipso

Verbo;

ergo,

manserunt immediate suppositata et consequenter huiusmodi

partes etiam ut separatae sunt capaces subsistentiae. De hoc dubio an in

triduo mortis Christus fuerit homo, infra videbimus.

Respondeo

cum Mastrio quod sicut plures docent theologi Verbum divi–

num passe assumere non solum partes essentiales physicas seorsim exis·

tentes sed etiam accidens a subiecto separatum, quod ex hoc infertur, quod

accidens separatum habeat propriam et rigorosam subsistentiam, sic ex eo

quod corpus et anima inter se separata fuerunt assumpta a Verbo divino, non