Page 52 - Antonius Xderich: Metaphysica

282 Hrkać, S., Metaphysica p. Antonii Xderich, Prilozi 53-54 (2001), str. 231-285
pro formali, nego maiorem, ita minorem; nego consequens. Persona itaque di–
citur perfectissima in genere substantiae; non quatenus negationem, sed
quatenus praesuponit naturam completam in genere substantiae intelleetu–
alis in qua fundatur. Unde personalitas et positive naturam singularem non
perficit neque complet, sed tantum excludit dependentiam a quocumque
supposito extraneo.
Objicies guinto: Persona divina ultra naturam singularem, non tantum
negationem eommunieabilitatis, sed etiam aliquid positivum importat; ergo,
et creata. Respondeo: nego conseguens el parilalem. Nam persona divina habet
negationem repugnantiae ut alieno communicatur supposito; quam repug·
nantiam non habet persona creata; ideoque etc. Sed contra
Dices: Natura divina personata personalitate Patris, communicatur Fi1io;
ergo, ratio personae in divinis non dicit repugnantiam comrnunicationis nec–
essario. Respondeo: nego consequentiam. Etenim eadem numero natura, quae
est personata personalitate Patris, communicatur Filio, non tamen communi–
catur reduplicative, ut personata; nam personalitas seu relatio Patris nec
communicari potest Filio. Quod autem natura divina, personata personali–
tate Patris, communicetur Filio, hoc ideo est, quia talis natura est infinite
perfeeta, ut latius theologi explieant; personalitas autem creata, cum sit in
natura finita et limitata, iliam reddit ultimo ineommunieabilem adeoque etc.
Objicies sexlo: Natura dicitur sustentari in proprio supposito, dependere
ab illo, illi initi, inclinari in propriam personalitatem; sed haec sunt munera
positiva; ergo, personalitas creata etc.
Respondeo: Illum loquendi modum pertinere ad opinionem de positivo,
non autem ad nostrum de negativa, in qua non, nisi inproprie usurpari po–
test. Unde cum natura dicitur in propriam inclinari personalitatem, idem est,
ac esse propensam, ut non initatur alteri supposito.
Objicies seplimo - ratione theologica: Persona Verbi divini supplet per–
sonalitatem creatam naturae ab ipso hypostatice assumptae, iuxta Patres et
eoneilia; sed impersonalitas solum importaret negationem personalitatis
Verbi supleret nihil, ut patet; ergo, dicit quid positivum.
Confirmalur: quia Patres et eoneilia dieunt, quod persona Verbi eon–
sumpserit personalitatem naturae humanae assumptae; sed hic modus 10-
quendi non esset bonus nec verus, si personalitas creata esset negatio, quia,
quod nihil est, non potest consurni; ergo, importat quid positivum.
Re;pondeo: Quod et personalitas nihil positivum importet, bene tamen
salvatur quod personalitas Verbi iliam suppleverit in natura assumpta; cuius
ratio est, quia in eomet instanti, in quo natura humana (si hypostatice non
fuisset a Verbo assumpta), habuisse! duplicem iliam negationem eommuniea–
tionis, ob quam vere diceretur iliam esse per se, et non dependere ab alio;