Page 53 - Antonius Xderich: Metaphysica

Hrkać,

S., Metaphysicap. Antonii Xderich, Prilozi

53-54

(2001), str. 231-285

283

divinum Verbum talem naturam praevenit, ne per se staret, fecitque quod ab

alio dependeret, et sic illa natura, quae in se personata esset, si non fuisset

assumpta, nunc dicitur personala in alio, eo quod fuerit assumpta a Verbo, et

cum ratione propriae personalitatis seu praedictae duplicis negationis esset

natura illa incommunicabilis alieno supposito, et

mane

t

sic incommunicabilis

per personalitatem Verbi, vere dicitur illa suppleri ab hoc. Est tamen adver–

tendum, quod personalitas Verbi non suppleat omne id, quod faceret propria

persona1itas illius naturae

assumpta~,

quia ista redlkret i1lam incummunica–

bilem actualiter et aptitudinaliter omrti supposito, etiam ipsi supposito Verbi;

Verbi tamen personalitas reddit naturam ilIam incommunieabilem omni alio

supposito, non tamen incommunicatam ipsi supposito Verbi; est enim con–

tradictio quod sit illi communicata, et non sit communicata. Ad confirmatio–

nem dico quod cum patres et eoneilia inquiunt, quod Verbum, assumendo

hypostatice naturam humanam, eonsumpserit propriam ipsius personalita–

tem,

tantum

intendunt, quod assumendo talem naturam sic in ipso instanti,

in quo exigebat personari ipsius personalitate creata, impediverit resultan–

tiam talis personalitatis in ipsa natura. Unde illud verbum 'consurno' in hui–

usmodi locutione non sumitur rigorose sed quatenus sigrtifieat 'destruere ali–

quid' quod antea erat, sed late quatenus significat 'impedire aliquid resul–

tare' seu pullulare quod resultaret connaturaliter et necessario, si sic non im–

pediretur. Deinde etiam si personalitas esset quid positivum, tamen illa num–

quam fuit in natura assumpta, quomodo ergo potuit consurni? Profeeto non

aliter nisi per

li

'consumeret' assumatur pro 'impedire'.

Objieies octavo:

Si persona creata solum diceret quid negativum, seque–

retur, quod natura assumpta a Verbo defuneto fuisset personata propria per–

sona, seu personalitate priusquam fuisset unita Verbo; sed sequella nequit

admitti;

ergo,

nec consequens.

Probatur subsumpta:

Quia talis natura fuisset produeta prius prioritate

naturae quam unita Verbo; sed in illo priori habuit negationem communica–

tiortis tam actualis quam aptitudinalis;

ergo,

non dicit quid negativum.

Respondeo:

nego subsumptam cuius prohationis distinguo minorem. In

illo priori naturae habuit negationem communieationis positivae,

nego mi–

norem;

negativae,

concedo minorem,

ita consequenti,

nego consequentiam.

Pro quo adverte, quod illud dicatur habere ab aliquo positive pro aliquo pri–

oritate naturae, quod potest de illo verificari pro aliquo instanti temporis; id

autem dicitur haberi ab aliquo negative pro priori naturae, cuius positum

nequit pro illo priori ei convenire, et quod non competit ei pro aliquo reali

instanti temporis, et conveniret sic, si ab extrinseco non poneretur impedi–

mentum. Itaque in illa prioritate naturae ante unionem naturae humanae ad

Verbum negatio

actualis

communicationis conveniebat tali naturae negative

tantum eo quod pro illo priori non verifieabatur oppositum talis negationis