DISCUSSIONUM PERIPATETICARUM T. III, L. V
176
Aristotelis mendacium de ideis
[in margine]
Timaeus Locrus Pythagoreus
i
libello De mundi anima ac na-
tura statim ab initio:
3
Universa vero <tria>: ideam, materiam sensi-
bileque velut proles ex his
. Ideamque declarans:
4
Et hoc quidem esse
ingenitum et immobile et manens et natura eiusdem intilligibileque et
exemplum generatorum quaecumque in mutatione sunt. Tale quip-
piam ideam et dici et intelligi
. Et post materiae explicationem:
5
Duo
ergo haec principia sunt, quarum forma rationem habet maris et patris
.
Et mox:
6
Tria cum sint, tribus cognosci. Ideam quidem intellectu per
scientiam
. Deinde:
7
Antequam fieret coelum verbo, erant idea et mate-
ria
. Clarissima hic ideae toties fit mentio.
Quibus duplicis mendacii Aristoteles convincitur in verbis
superius allatis: alterius, quod dicat Pythagoreos ideas ignoras-
se; alterius, quod Plato primus eas excogitarit. Nemo enim est in
Historia antiquorum sapientium ita parum versatus, qui ignoret
Timaeum Pythagoreum fuisse et Platone antiquiorem, sed hoc
idearum commune Pythagoreorum dogma fuit, attestante id
Iamblicho in Pythagoreorum mathematis exponendis; adducit
ibi Brotini
ii
verba haec, unde Brotinus in libro
De mente et cogitatu
separans ipsa ad invicem: haec inquit, cogitativa mente minus
3
τὰ δὲ σύμπαντα {τρία}, ἰδέαν͵ ὕλαν͵ αἰσθητὸν τὸ οἷον ἔγγονον
[ἔκγονον] τουτέων. [TI. LOCR. Fragm. 205.9 – 10]
4
καὶ τὰν [τὸ] μὲν εἶμεν {ἀεί}, ἀγέννατον {τε} καὶ ἀκίνατον,
ἀμέριστόν τε [καὶ μένοντε] καὶ τᾶς ταὐτῶ φύσιος͵ νοατάν [νοατόν] τε
καὶ παράδειγμα τῶν γεννωμένων [γενομένων]͵ ὁκόσα ἐν μεταβολᾷ
ἐντι· τοιοῦτον γάρ τι τὰν ἰδέαν λέγεσθαί τε καὶ νοῆσθαι [νοεῖσθαι]. [TI.
LOCR. Fragm. 205.10 – 13]
5
δύο ὦν αἵδε ἀρχαί ἐντι͵ ἇν [ὧν] τὸ μὲν εἶδος λόγον ἔχει ἄῤῥενός
τε καὶ πατρός. [TI. LOCR. Fragm. 206.5 – 6]
6
τρία δ’ὄντα τρισὶ γνωρίζεσθαι͵ τὰν μὲν ἰδέαν νόῳκατ΄ ἐπιστάμαν.
[TI. LOCR. Fragm. 206.7 – 8]
7
πρὶν ὦν [ἂν] ὠρανὸν γενέσθαι λόγῳ ἤστην ἰδέα τε καὶ ὕλα. [TI.
LOCR. Fragm. 206.11]
i
Corr. ex Pythagoreos
ii
Uz oblik Brotinus koji rabi Petrić u literaturi se nalazi i oblik Βροντῖνος.
5
10
15
20
