DISCUSSIONUM PERIPATETICARUM T. II, L. V
268
15
10
5
Praeterea qui vacuum dicunt esse, locum dicunt.
Praedubitatum
viii
etiam de loco fuisse a Zenone, ipsemet cap. 3. asserit:
26
Quod vero
Zeno dubitabat si locus est aliquid, in quo erit?
Hanc contradictio-
nem alii nobis acutiores solverint.
De vacuo quoque ante ipsumalii tractarunt, attestante ipso eius
libri cap. 6.:
27
Incipere autem oportet hanc contemplationem accipientes
quae dicunt ii qui affirmant esse et rursus quae dicunt ii qui negant esse
et tertio communes opiniones de ipsis.
Inter eos autem qui negarunt
Anaxagoram et Melissum fuisse refert. Inter affirmantes vero De-
mocritum et Leucippum
ix
et Zuthum et alios multos physiologos.
Tempus quoque tractasse antiquiores philosophos, capite
decimo ostendit:
28
Quid vero sit tempus et quae eius natura similiter
et ex traditis ignotum est et ex iis, quae percurrimus prius. Hi enim
universi motum esse aiunt, hi autem sphaeram ipsam.
Omnia ergo haec communia accidentia, ab antiquis physicis
fuisse tractata, Aristotelis ipsius testimoniis liquido constitit.
Caeli quoque contemplationem eos exercuisse ipse idem te-
statur lib. 1. capite 3.:
29
Videtur vero etiam nomen a priscis derivatum
26
ὃ δὲ Ζήνων ἠπόρει͵ ὅτι εἰ ὁ τόπος ἐστί τι͵ ἔν τινι ἔσται͵
[ARIST.
Ph. 210b.22–23]
27
ἄρξασθαι δὲ δεῖ τῆς σκέψεως λαβοῦσιν ἅτε λέγουσιν οἱ
φάσκοντες εἶναι καὶ πάλιν ἃ λέγουσιν οἱ μὴ φάσκοντες εἶναι ͵ καὶ
τρίτον τὰς κοινὰς δόξας περὶ αὐτῶν.
[ARIST. Ph. 213a.19–22]
28
τί δ΄ ἐστὶν ὁ χρόνος καὶ τίς αὐτοῦ ἡ φύσις͵ ὁμοίως ἔκ τε τῶν
παραδεδομένων ἄδηλόν ἐστιν͵ καὶ περὶ ὧν τυγχάνομεν διεληλυθότες
πρότερον. οἱ μὲν γὰρ τὴν τοῦ ὅλου κίνησιν εἶναί φασιν͵ οἱ δὲ τὴν
σφαῖραν αὐτήν. [ARIST. Ph. 218a.31–b.1]
29
ἔοικε δὲ καὶ τοὔνομα παρὰ τῶν ἀρχαίων παραδεδόσθαι μέχρι καὶ
τοῦ νῦν χρόνου͵ τοῦτον τὸν τρόπον ὑπολαμβανόντων ὅνπερ καὶ ἡμεῖς
λέγομεν. οὐγὰρἅπαξοὐδὲ δὶς [δiὰ] ἀλλ΄ ἀπειράκις δεῖ νομίζειν τὰςαὐτὰς
ἀφικνεῖσθαι δόξας εἰς ἡμᾶς. dιόπερ ὡς ἑτέρου τινὸς ὄντος τοῦ πρώτου
σώματος παρὰ γῆν καὶ πῦρ καὶ ἀέρα καὶ ὕδωρ͵ αἰθέρα προσωνόμασαν
τὸν ἀνωτάτω τόπον͵ ἀπὸ τοῦ θεῖν {ἀεὶ} τὸν ἀΐδιον χρόνον θέμενοι τὴν
ἐπωνυμίαν αὐτῷ. Ἀναξαγόρας δὲ καταχρῆται τῷ ὀνόματι τούτῳ οὐ
καλῶς. ὀνομάζει γὰρ αἰθέρα ἀντὶ πυρός.
[ARIST. Cael. 270b.16–25]
viii
corr. ex Praedubitatam
ix
corr. ex Leusippum
