DISCUSSIONUM PERIPATETICARUM T. II, L. V
260
munem opinionem physicorum esse veram.
Hos libris
Philosophiae
ac
Sapientiae
et aliis frequenter physiologos appellat fuisseque eos
se ipso antiquiores testatur, ut initio cap. 8.:
5
Quod vero solum hoc
modo solvatur antiquorum dubitatio, dicamus posthac. Quaerentes
enim ii qui in philosophia fuere primi, veritatem et naturam entium.
Et
cap. 2.:
6
Conturbabantur vero etiam posteriores, sicuti et prisci.
Ut ap-
pareat ante tempora Aristotelis non solum recentiores quosdam
physicos fuisse, sed etiam longe antea, ita ut sibi, antiqui illi visi
sint, hi vero posteriores.
Averroes
iii
autem primo loco
Physicae
nullam mentionem fa-
cit; secundo loco antiquos vocat; tertio et quarto naturales tantum
appellat vel invitus; quinto vero loco utrumque coniungens ait:
Quaestio quam quaerebant antiqui naturalium.
Ex quibus locis tam
manifestis
iv
non aliud maius peccatum tam magno peripatetico
imputabimus, quam quod nimius in Aristotele laudando, hanc
veritatem posthabuerit, veniaque illius errorem excipiemus, ita
tamen, ut veritas suo loco stet: sciamusque ante Aristotelemmul-
tos physicos fuisse qui philosophiam rerum naturae et docuerint
et scriptis mandarint, quos fere omnes habemus ab eo omnibus
in libris non solum nominatos, sed etiam reprehensos atque ad
fastidium usque confutatos, a Thalete ad Platonem 20 numero
ad minus; 1. hoc
Physico
Lycophronem, Anaximandrum, Empe-
doclem, Anaxagoram. Primo [228]
Sapientiae
Thaletem, Anaxi-
menem, Diogenem, Hippasum, Leucippum,
v
Hermotimum, Ze-
nonem, Heraclitum, Xuthum, Hippocratem Chium, Aeschylum
eius discipulum, Leophanem Alcmeonem, Syenneium, Poly-
5
ὅτι δὲ μοναχῶς οὕτως λύεται καὶ ἡ τῶν ἀρχαίων ἀπορία͵ λέγωμεν
μετὰ ταῦτα. ζητοῦντες γὰρ οἱ κατὰ φιλοσοφίαν πρῶτοι τὴν ἀλήθειαν
καὶ τὴν φύσιν τῶν ὄντων.
[ARIST. Ph. 191a.23–25]
6
ἐθορυβοῦντο δὲ καὶ οἱ ὕστεροι [ὕστερον] <καθάπερ καὶ> τῶν
ἀρχαίων [οἱ ἀρχαῖοι].
[ARIST. Ph. 185b.25–26]
iii
corr. ex Averrois
iv
corr. ex manifeos stis
v
corr. ex Leusippum
5
15
20
25
10
