DISCUSSIONUM PERIPATETICARUM T. II, L. VII
414
10
5
cum aliis descripsit:
18
In domibus similiter nonne unam quidem, patris
et matris et omnino parentes liberis imperare authoritas recta utique fue-
rit?
Et mox:
19
Quartum rursus seruos quidem dominio subiici dominos
autem dominare.
Sed et apud Xenophontem
Oeconomico
quatuor
haec omnia sunt explicata late et quaedam apud Theano Pythago-
rae vel uxorem vel filiam, nec non apud Phintyam Pythagoream
uti nostro
Sapientum thesauro
lector invenire potest.
Quod vero Aristoteles servum pro rei ac
possessionis
κτήσεως
parte ponit, eadem ratione, dictum est ab Hesiodo
βοῦν τε
ἀροτῆρα
bovemque aratorem,
quem loco servi interpretatur, uter-
que enim animatum instrumentum, eademque ratione uterque
sub
κτήματος
ratione a domino possidetur, fueratque a Xe-
nophonte dictum:
20
Omnia domus esse, quaecunque qui possidet.
Quod autem servi natura aliqui homines sint prolixe disputat et
fine concludit:
21
Quod igitur sunt natura quidam hi quidem liberi,
hi autem serui manifestum est quibus et utile est servire et iustum.
Fuisse eam rem ante se ab aliis agitatam, etsi contrariam habue-
runt sententiam ipse hisce verbis testatur:
22
His propter naturam
dominatio scilicet videtur lege
[259]
enim hunc quidem servum esse
hunc autem liberum. Natura autem nihil differre, quare nec iustum,
violentum enim
, sed 4. capite:
23
et his quidem ita videtur illis aliter
etiam sapientum.
Capite 5. differentiam tradit oeconomices a chre-
matistica: quod haec acquirat res, illa acquisitis utatur, id contra
18
ἔν τε οἰκίαις ὡσαύτως; ἆρ΄ οὐχὶ ἓν μὲν τό τε πατρὸς καὶ μητρός;
καὶ ὅλως γονέας ἐκγόνων ἄρχειν ἀξίωμα ὀρθὸν πανταχοῦ ἂν εἴη.
[PLATO Lg. 690a]
19
τέταρτον δ΄ αὖ δούλους μὲν ἄρχεσθαι͵ δεσπότας δ’ ἄρχειν. [PLA-
TO Lg. 690b]
20
πάντα τοῦ οἴκου εἶναι, ὅσα τις κέκτηται. [X. Oec. 1.5–6]
21
ὅτι μὲν τοίνυν εἰσὶ φύσει τινὲς οἱ μὲν ἐλεύθεροι, οἱ δὲ δοῦλοι͵
φανερόν. οἷς καὶ συμφέρει [συμφέρον] τὸ δουλεύειν καὶ δίκαιόν ἐστιν.
[ARIST. Pol. 1254b.39–1255a.2]
22
τοῖς δὲ παρὰ φύσιν τὸ δεσπόζειν, νόμῳ γὰρ τὸν μὲν δοῦλον εἶναι,
τὸν δ΄ ἐλεύθερον͵ φύσει δ΄ οὐθὲν διαφέρειν διόπερ οὐδὲ δίκαιον, βίαιον
γάρ. [ARIST. Pol. 1253b.20–23]
23
καὶ τοῖς μὲν οὕτως [οὕτω] δοκεῖ τοῖς δ΄ ἐκείνως͵ καὶ τῶν σοφῶν.
[ARIST. Pol. 1255a.11–12]
15
20
