DISCUSSIONUM PERIPATETICARUM T. II, L. IV
242
10
5
quidem:
32
Phantasia vero motus quidam videtur esse,
ait cap. 8. libri
eiusdem. Non ergo phantasia a motu abstrahit, [225] nec intellec-
tio id faciet quando cum phantasmate semper est coniuncta.
Quare non videtur sequi quod eodem 7. ait:
33
Sic mathematica
non separata ut separata intelligit, quando intellegit illa.
Non enim a
phantasmate, ideo nec a motu ea separat aut separare potest. Et
si maxime separet, non tamen illis ea abstractio essentiam tribuit
et multo minus substantiam per quas
34
uti esse, ita etiam veritatis
participia fiant
. Non ergo
viii
abstractione mathematica essentiam
acquirunt, aut veritatem. Non ergo quatenus abstracta scientiam
sui efficient nec erunt inter scientias, nedum medio loco statuen-
da. Sed ut habent esse, ita etiam veritatis, ut essentiam habent,
habebunt quoque scientiam. At essentiam habent in physicis cor-
poribus, in iis ergo scientiam acquirent; essentia autem eorum
quantitas est. Quae
ix
est
35
Substantia prima et ratione et cognitione
et tempore et natura.
Prior ergo substantiae physicae scientia om-
nibus mathematicis scientiis est. Nullo ergo modo medio loco est
statuenda.
Mathematica quae ratione scientia
[in margine]
Sed ad illum locum redeamus qui scientias ex numero
οὐσιῶν
usiarum
constituebat. Ea
usia
si pro substantia accipiatur,
quae sequantur Aristotelicis dogmatibus contraria, iam vidimus.
Nunc si
usia
pro essentia intelligatur, quid inde sequatur discu-
32
ἡ δὲ φαντασία κίνησίς τις δοκεῖ εἶναι. [ARIST. de An. 428b.11]
33
οὕτω τὰ μαθηματικά οὐ κεχωρισμένα͵ ὡς κεχωρισμένα νοεῖ͵
ὅταν νοῇ [νοεῖ] ἐκεῖνα. [ARIST. de An. 431b.15–17]
34
ὡς {ἔχει} τοῦ εἶναι͵ οὕτω καὶ τῆς ἀληθείας. [ARIST. Metaph.
993b.30–31]
35
ἡ οὐσία πρῶτον καὶ λόγῳ καὶ γνώσει καὶ χρόνῳ <καὶ φύσει>.
[ARIST. Metaph. 1028a.32–33]
viii
corr. ex ego
ix
corr. ex qua
15
20
