DISCUSSIONUM PERIPATETICARUM T. II, L. II
106
ENS
Hermes Trismegistus desiderio sese entium scientiae fla-
grasse ipso initio
Poemandri
refert:
14
Cum cogitarem aliquando de
entibus.
Et:
15
Discere volo entia.
Quorum postea productionem
mirabili quodam artificio explicat. Et
Libello 5
:
16
Est ipse si entia,
ipse et non entia; entia quidem palam fecit, non entia autem habet in
se ipso.
In
Cratere
quoque entia scientifice (quod forte in Aristo-
tele desideretur) distinxit:
17
Duo enim cum sint entia, corpus et
incorporeum, in quibus mortale et divinum.
Entium praeterea cau-
sam et principium, quae Aristoteles sibi proposuit inquirenda,
Hermes assignavit in
Sermone
universali
:
18
Deus igitur quid est?
Quod nec quicquam horum existit, existens tamen et his esse causa et
omnibus et singulis partibus in singulis eorum entium omnium.
Et
in
Sermone sacro
19
principium entium
appellat. Quo autem modo
principium:
20
quia efficit omnia, patris enim est efficere.
Principium
hoc iis libris saepe ab Aristotele in inquisitionem propositum
est:
21
Quare etiam nobis entis uti ens, primas causas est accipiendas
ii
.
14
Ἐννοίας μοί ποτε γενομένης περὶ τῶν ὄντων. [CORP. HERM. Po-
imander 1.1]
15
μαθεῖν θέλω τὰ ὄντα. [CORP. HERM. Poimander 3.1]
16
ἔστιν οὗτος καὶ τὰ ὄντα αὐτὸς καὶ τὰ μὴ ὄντα. τὰ μὲν γὰρ ὄντα
ἐφανέρωσε͵ τὰ δὲ μὴ ὄντα ἔχει ἐν ἑαυτῷ. [CORP. HERM. Quod immani-
festus Deus manifestissimus 9.7–9]
17
δύο γὰρ ὄντων τῶν ὄντων͵ σώματος καὶ ἀσωμάτου͵ ἐν οἷς τὸ
θνητὸν καὶ τὸ θεῖον. [CORP. HERM.
Crater
6.8–9]
18
Ὁ οὖν θεὸς τί ἐστιν; Ὁ μηδὲ ἓν τούτων ὑπάρχων͵ ὢν δὲ καὶ τοῦ
εἶναι τούτοις [τούτων] αἴτιος καὶ πᾶσι καὶ ἑνὶ [ἐπὶ] ἑκάστῳ <μέρει ἐφ’
ἕκστον τοῦτων> τῶν ὄντων πάντων. [CORP. HERM
. Logos
katholikos
<in-
tercidit titulus>
12.8–10]
19
ἀρχὴ τῶν ὄντων. [CORP. HERM. Sermo sacer 1.1–2]
20
διὰ τὸ ποιητικὸν πάντων· πατρὸς γὰρ τὸ ποιεῖν. [CORP. HERM.
Logos katholikos <Intercidit titulus> 17.2]
21
διὸ καὶ ἡμῖν τοῦ ὄντος ᾗ ὂν τὰς πρώτας αἰτίας ληπτέον. [ARIST.
Metaph. 1003a.31–32]
ii
corr. ex accipiendum
5
10
15
