DISCUSSIONUM PERIPATETICARUM T. II, L. II
154
tione, qua non aliter se habere potest, est in oraculo Zoroastri
illo:
143
Aeterno consilio feruntur, semper currunt opera necessitatis.
Et
Mercurius in
Sacro
:
144
Principium divinitas et natura et actus et ne-
cessitas
et alibi:
145
potens necessitas omnia continet
. De tot ergo seu
speciebus, seu accidentibus entis quatenus ens, nullum adhuc
comperimus, cuius antiquiores philosophi vim et naturam non
expresserint; a quibus in plerisque Aristotelem non discordare
vidimus, praeter forte hoc unum, quod axiomata inter entis ac-
cidentia ipse reposuit cap. 3. libri 1.
De
ente
, rationemque red-
didit:
146
Omnibus enim insunt entibus et non generi alicui seorsum
separatim ab aliis.
Quod ut verum de universalissimis quibusdam
sit, non tamen, verum est de iis omnibus, quae axiomata appel-
lantur. Namapudmathematicos sunt quaedam, de quibus sic dixe-
rat:
147
περὶ δὲ τῶν ἐν τοῖς μαθήμασι καλουμένων ἀξιωμάτων.
v
Haec enim:
ἑνὶ τινὶ γένει ἰδίᾳ χωρὶς τῶν ἄλλων ὑπάρχει
,
Uni
alicui generi proprie seorsum ab aliis insunt,
quantitati scilicet; nec
sunt qualitatibus, relationibus incorporeis corporeisque entibus
omnibus communia. Quod tamen ut verummaxime sit Pythago-
rei ea quoque tractarunt ipso attestante clarissime:
148
In his et ante
hos vocati Pythagorei mathemata attingentes primum.
[208] Et cap. 1.
Sapientiae
lib. 1. apud Aegyptios mathematicas fuisse inventas
antiquitus, ipse nos docuit.
143
ἀϊδίῳ βουλῇ φέρεται {πατρός͵ οὐχ ἕνεκεν σοῦ. Μήνης ῥοῖζον
ἔασον·} ἀεὶ τρέχει ἔργῳ ἀνάγκης. [ORAC. CHALD. Fragm. 107.4–5]
144
ἀρχὴ τὸ θεῖον καὶ φύσις καὶ ἐνέργεια καὶ ἀνάγκη. [CORP. HERM.
Sermo sacer 1.3–4]
145
δεινὴ γὰρ ἀνάγκη πάντα κρατύνει. [ORPH. H. 3.11]
146
ἅπασι γὰρ ὑπάρχει τοῖς οὖσιν ἀλλ΄ οὐ γένει τινὶ χωρὶς ἰδίᾳ τῶν
ἄλλων. [ARIST. Metaph. 1005a.22–23]
147
[ARIST. Metaph
.
1005a.20]
148
Ἐν δὲ τούτοις καὶ πρὸ τούτων οἱ καλούμενοι Πυθαγόρειοι τῶν
μαθημάτων ἁψάμενοι πρῶτοι [πρῶτον] [ARIST. Metaph
.
985b.23–24]
v
om. Latine
5
10
15
20
